Ο τελευταίος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Αναστασιάδη είναι ακόμα ένας διαχειριστικός προϋπολογισμός, ο οποίος «αδυνατεί να προωθήσει πολιτικές ουσιαστικής ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου», είπε σε δήλωση του ο Βουλευτής του ΑΚΕΛ και Πρόεδρος της Κοινβουλευτικής Επιτροπής Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Άντρος Καυκαλιάς, μετά τη συζήτηση των Προϋπολογισμών του Υπουργείου Εργασίας και του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας για το 2023.

Όπως ανέφερε ο κ. Καυκαλιάς, συνολικά στα δέκα χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ οι εργαζόμενοι απώλεσαν τεράστια εισοδήματα, τα οποία μετατράπηκαν σε κέρδος του κεφαλαίου. Επιπλέον πρόσθεσε ότι ειδικά την τρέχουσα χρονιά, με την ακρίβεια να καλπάζει, η απώλεια των εισοδημάτων των εργαζομένων αναμένεται να είναι ακόμη μεγαλύτερη.

>>> Διαβάστε επίσης:

• Στα €620.5 εκατ. ο Προϋπολογισμός του Υφ. Πρόνοιας
• €657 εκατ. ο Προϋπολογισμός του Υπ. Εργασίας-Αυξημένος κατά 6,5%

«Οι κυβερνώντες όλα αυτά τα χρόνια περιορίστηκαν στα ελάχιστα για στήριξη της κοινωνίας, με τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού να δέχονται τις μεγαλύτερες πιέσεις, δέκα χρόνια μετά, αυτό που καταγράφεται είναι οι τεράστιες καθυστερήσεις στην εξέταση και καταβολή του ΕΕΕ, του επιδόματος χαμηλοσυνταξιούχου και των επιδομάτων και συντάξεων του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, οι ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις των κυβερνώντων για δημιουργία ανεξάρτητης νομοθεσίας για τα ΑμεΑ που να συνάδει με τις αρχές της Σύμβασης του ΟΗΕ, οι ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις τους για εκσυγχρονισμό σημαντικών νομοθεσιών, όπως ο περί Παίδων, ο περί Στεγών Ηλικιωμένων και ο περί Υιοθεσίας, καθώς και οι ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις τους για εκσυγχρονισμό των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας», επεσήμανε.

Αυτούσια η δήλωση του κ. Καυκαλιά:

«Ο τελευταίος προϋπολογισμός της κυβέρνησης Αναστασιάδη είναι ακόμα ένας διαχειριστικός προϋπολογισμός, ο οποίος αδυνατεί να προωθήσει πολιτικές ουσιαστικής ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου.

Συνολικά στα δέκα χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ οι εργαζόμενοι απώλεσαν τεράστια εισοδήματα, τα οποία μετατράπηκαν σε κέρδος του κεφαλαίου. Ειδικά την τρέχουσα χρονιά, με την ακρίβεια να καλπάζει, η απώλεια των εισοδημάτων των εργαζομένων αναμένεται να είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση, η οποία με αποφάσεις που έλαβε, όπως η αντικατάσταση της μόνιμης και σταθερής εργασίας με την αγορά υπηρεσιών και τη μερική απασχόληση και οι απαράδεκτες ρυθμίσεις για το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων στο λιανικό εμπόριο, απορρυθμίζει την αγορά εργασίας και επιφέρει περαιτέρω πίεση στους μισθούς. Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο το φαινόμενο των εργαζόμενων φτωχών όλο και μεγαλώνει.

Πολύ κατώτερο των προσδοκιών των εργαζομένων και το διάταγμα για τον Κατώτατο Μισθό, το οποίο στην ουσία διαβρώνει τις συλλογικές συμβάσεις και θεσμοθετεί τη φθηνή εργασία.

Επιπλέον, και ενώ ο πληθωρισμός ροκανίζει το ένα δέκατο των εισοδημάτων των εργαζομένων, η κυβέρνηση υπαναχωρεί στο θέμα της ΑΤΑ, τοποθετείται ενάντια στην κατάργηση του πέναλτι του 12% στις συντάξεις και αδυνατεί ή αρνείται να λάβει μέτρα στήριξης των νοικοκυριών για αντιμετώπιση της ακρίβειας. Αρνείται, επίσης, να συζητήσει αύξηση του ύψους του επιδόματος ΕΕΕ, το οποίο καθορίστηκε το 2014 στα €480 για μονήρη και μειώνει τον προϋπολογισμό του ΕΕΕ κατά €15εκ το 2023, γεγονός το οποίο αποτελεί πρόκληση για την κοινωνία.

Οι κυβερνώντες όλα αυτά τα χρόνια περιορίστηκαν στα ελάχιστα για στήριξη της κοινωνίας, με τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού να δέχονται τις μεγαλύτερες πιέσεις. Δέκα χρόνια μετά και αυτό που καταγράφεται είναι οι τεράστιες καθυστερήσεις στην εξέταση και καταβολή του ΕΕΕ, του επιδόματος χαμηλοσυνταξιούχου και των επιδομάτων και συντάξεων του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, οι ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις των κυβερνώντων για δημιουργία ανεξάρτητης νομοθεσίας για τα ΑμεΑ που να συνάδει με τις αρχές της Σύμβασης του ΟΗΕ, οι ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις τους για εκσυγχρονισμό σημαντικών νομοθεσιών, όπως ο περί Παίδων, ο περί Στεγών Ηλικιωμένων και ο περί Υιοθεσίας, καθώς και οι ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις τους για εκσυγχρονισμό των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας.

Ζητούμενο η αλλαγή και απαλλαγή από αυτές τις πολιτικές και η δημιουργία ενός πραγματικού κράτους πρόνοιας, για εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα και επαρκές δίκτυ προστασίας για τις ευάλωτες ομάδες.»