• Mercer: Εφαρμογή του Σχεδίου θα επιφέρει εξοικονομήσεις €292 εκατ. για την περίοδο 2016-2025

Oι φορολογούμενοι πολίτες πλήρωσαν αδρά μέχρι στιγμής το Γενικό Σχέδιο Υγείας, χρόνια πριν την εφαρμογή του. Μόνο για την περίοδο 2003 – 2016 κατέβαλαν €47,5 εκατ. για την υλοποίηση του ΓεΣΥ ενώ το έτος 2017 υπογράφτηκε συμβόλαιο διάρκειας επτά ετών με κόστος €39,6 εκατ. για την ανάπτυξη του Συστήματος Πληροφορικής. 

Σύμφωνα με την ειδική έκθεση του Γενικού Ελεγκτή της Κυπριακής Δημοκρατίας, με ημερομηνία αναφοράς τον Αύγουστο 2018, δαπανήθηκαν €10,4 εκατ. για την αγορά υπηρεσιών που αφορούσαν την αναδιοργάνωση κρατικών νοσηλευτηρίων ενώ με τη λήξη της αρχικής σύμβασης και της συμπληρωματικής συμφωνίας, οι σύμβουλοι υπέβαλαν τελικές εκθέσεις οι οποίες δεν φαίνεται να αξιολογήθηκαν ή να αξιοποιήθηκαν.

>>> Διαβάστε εδώ: Αναλύσεις & Έρευνες Brief <<<  

Όλα αυτά κινδυνεύουν να τιναχθούν στον αέρα, όπως και άλλα τα οποία αφορούν τους σχεδιασμούς του Σχεδίου, εφόσον ο ιατρικός κόσμος δεν συναινέσει στη συμμετοχή του στο ΓεΣΥ, όπως προτείνεται από την Κυβέρνηση. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι αρχές στη βάση του οποίου οικοδομήθηκε το Σχέδιο από τον William Hsiao (2003), τον οίκο McKinsey & Co. (2006) και τον Mercer (2013), παραμένουν γράμμα κενό. Αρχές οι οποίες συνοψίζονται σε μια παράγραφο: «Οι υπηρεσίες υγείας θα πρέπει να στοχεύουν στην προώθηση και διασφάλιση υψηλής ποιότητας φροντίδας, βασισμένης σε κοινές αξίες και αρχές όπως της αλληλεγγύης, ίσης πρόσβασης και δικαιοσύνης». 

Κάηκαν πολλοί
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις δημιουργούν ένα χλωμό σκηνικό, που αναμένεται να ταρακουνήσει την Κυβέρνηση πρώτα και τα κόμματα μετά, οι οποίοι για χρόνια εξήγγελλαν και δεσμεύονταν να υλοποιήσουν το μεγαλεπήβολο, ολοκληρωμένο και προσβάσιμο σε όλους σύστημα υγείας.

Υπουργοί πιέστηκαν, υποχρεώθηκαν ή δεν άντεξαν και παραιτήθηκαν. Τεχνοκράτες αφυπηρέτησαν ή και αποδήμησαν εις Κύριον, πολιτικοί έκλεισαν την καριέρα τους, με το μεγάλο όνειρο να γραφτούν στην ιστορία για τη συνεισφορά τους στην υγεία και τον λαό της.

Το ΓεΣΥ είναι πάντοτε η εύκολη λύση, για κάθε κυβέρνηση και κάθε πρόεδρο. Ωστόσο, αυτή τη φορά φαίνεται πως η προσωπική εμπλοκή του Προέδρου Αναστασιάδη, η έξωθεν καλή μαρτυρία των κομμάτων να αποδείξουν ότι ενεργούν προς το συμφέρον και για το… όφελος του λαού, άναψε τις μηχανές…

Όμως, όλοι λογάριασαν χωρίς να διασφαλίσουν ότι τον τελικό λόγο θα τον έχει η μάζα των ιατρών και των λειτουργών υγείας, οι οποίοι καλούνται να συμμετέχουν στο Σχέδιο.
 
Ο οίκος Mercer
Όπως πάντα σε τέτοια εγχειρήματα, για τα οποία δαπανώνται τεράστια κονδύλια, η αρχή και το τέλος είναι η οικονομική πτυχή. Οι οικονομικοί σχεδιασμοί για το ΓεΣΥ περιέχονται στην τελευταία αναλογιστική έκθεση του οίκου Mercer (έτος επικαιροποίησης 2013).

Σχεδιασμοί οι οποίοι αμφισβητήθηκαν πολλάκις και ποικιλοτρόπως, ακόμη και από ηγετικά στελέχη της Κυβέρνησης, όπως ο Υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης, εμφανώς για οικονομικούς και μόνο λόγους.

Οι αμφιβολίες και οι αμφισβητήσεις διατυπώθηκαν έντονα στις συζητήσεις των τελευταίων δυο χρόνων, ιδιαίτερα στα ποσά των συνεισφορών καθώς, όπως εκτιμούν, οι υπολογισμοί του οίκου (σενάριο μέχρι και το 2025) παρουσιάζουν τους ασφαλισμένους να πληρώνουν ένα ποσοστό της τάξης του 2,30% (μισθωτοί) και 4,09% (αυτοτελώς εργαζόμενοι) ανάλογα με τα εισοδήματά τους και μέχρι σχεδόν 5% (κράτος), ποσά τα οποία θεωρούν ότι θα πρέπει να αυξάνονται προς τα πάνω με την πάροδο των χρόνων.

Το ΓεΣΥ θα χρηματοδοτείται από εισφορές του κράτους, των εργοδοτών, των μισθωτών, των αυτοτελώς εργαζομένων, των συνταξιούχων και των εισοδηματιών, ενώ πέραν των εισφορών οι ασθενείς συμμετέχουν στο κόστος των υπηρεσιών υγείας που λαμβάνουν, με μικρά ποσά συμπληρωμών κατά τη λήψη της υπηρεσίας.

>>> BLOOMBERG ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ <<<

Ωστόσο, πίσω από τις γκρίζες γραμμές που εντόπισαν οι τεχνοκράτες, μια πτυχή που δημιουργεί θετικές εντυπώσεις, είναι η αναφορά της  έκθεσης Mercer ότι «η εφαρμογή του Σχεδίου θα επιφέρει συνολικές εξοικονομήσεις στην οικονομία ύψους €292 εκατ. για την περίοδο 2016-2025».

Ο οίκος εξηγεί πως η εισαγωγή του Σχεδίου θα στηρίξει τη δικαιότερη κατανομή του κόστους χρηματοδότησης της υγείας και την αποτελεσματικότερη χρήση των διαθέσιμων πόρων, καθώς με την εφαρμογή του δεν επιβαρύνονται τα δημόσια οικονομικά με πρόσθετο κόστος.