Η Παιδεία δεν πρέπει να είναι έρμαιο των ορέξεων, των ιδεοληψιών, και των ιδεολογημάτων δήλωσε ο Βουλευτής του ΔΗΚΟ, Παύλος Μυλωνάς, μιλώντας την Τετάρτη ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2023, ο οποίος τόνισε ότι τα σχολεία «δεν πρέπει να λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν».

>>> Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις ομιλίες <<< 

Όπως ανέφερε ο κ. Μυλωνάς ο θεσμός των 4μηνων είναι μια εξαιρετική προσπάθεια, που ο ίδιος την  υποστήριξε, για να σημειώσει ωστόσο ότι «μόνο οι ανόητοι δεν αποφασίζουν ότι έχουν κάνει λάθος και εγώ δεν είμαι ανόητος». Υπέσκαψαν, είπε, «αυτόν τον θεσμό όλοι. Το ΑΚΕΛ από την αρχή, οι εκπαιδευτικές οργανώσεις, οι μαθητές και οι γονείς. Πρέπει να ψάξουμε μαζί με την εκτελεστική εξουσία να βρούμε λύσεις στα προβλήματα, που δημιούργησαν τα 4μηνα σε βάρος των παιδιών, που ταλαιπωρούνται».

Για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2023, είπε πως δεν θα λύσει τα προβλήματα του τόπου και ότι αυτός ο προϋπολογισμός είναι  όπως όλους τους προηγούμενους, χωρίς όραμα, για να σημειώσει πως «είναι προϋπολογισμός νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης αποδεκτής και σεβαστής, με την οποία διαφωνούμε μέσα από τον οποίο καλλιεργείται σε πολλές περιπτώσεις η ανισότητα».

Αυτούσια η ομιλία του κ. Μυλωνά:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Συμπληρώθηκαν φέτος 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, από το θεοσκότεινο 1922 που διχοτόμησε τον Ελληνισμό εξαιτίας ενός θανατηφόρου εθνικού διχασμού και δυνάμεων που δεν άντεχαν να βλέπουν την Ελλάδα στα ιστορικά της σύνορα. Το 1922 συνεχίζεται σήμερα στην Κύπρο, την κατά πολλούς Μικρασία της ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία ξεδιπλώνει τα νεοοθωμανικά της σχέδια στους τέσσερις ορίζοντές της και, φυσικά, ένα από τα θύματα είναι και η πατρίδα μας. Μια πατρίδα κατεχόμενη που δεν μπορεί να κάνει βήμα, στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική, στην παιδεία, δίχως να λάμβάνει υπόψη τις διαθέσεις της φασιστικής Τουρκίας, των εδώ αντιπροσώπων της και, δυστυχώς, μιας μερίδας συμπατριωτών μας που χώνεψαν και εκφράζουν το ψέμα πως η Άγκυρα πρέπει να έχει λόγο σε αυτό το νησί. Και με άλλοθι αυτό, κάνει ό,τι της καπνίσει στα κατεχόμενα, πρόσφατα στην Καρπασία, στο Βαρώσι, στη νεκρή ζώνη, στις θάλασσες, στους ουρανούς μας.

Αλλά εμείς, έχουμε εκλογές, αγαπητοί συνάδελφοι. Η ιστορία θα γράψει πως την εποχή που η τουρκοποίηση της κατεχόμενης Κύπρου έπαιρνε σάρκα και οστά, εμείς ακονίζαμε τα νύχια μας για να επιτεθούμε στον έναν ή στον άλλον υποψήφιο. Για να πείσουμε και να πειστούμε ότι λύση στο αδιέξοδο θα φέρουν νέοι συμβιβασμοί, νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, νέες διαπραγματεύσεις για μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που έχει αποτύχει πριν συμφωνηθεί. Για να πείσουμε και να πειστούμε ότι δεν έχει καταρρεύσει ακόμα η πολιτική του κατευνασμού, που ακολούθησαν κάποιες από τις κυβερνήσεις αυτού του τόπου για δεκαετίες.

Η ιστορία θα γράψει ότι την ώρα που τουρκοποιούνταν τα κατεχόμενα, εμείς επιβεβαιώναμε ενώπιον των πολιτών ότι η Βουλή των 56 δεν μπορεί να πάρει απόφαση για τίποτε, χωρίς να υποβαθμίσει το επίπεδό της. Και μιλώ για τη συνεδρίαση της 2ας Δεκεμβρίου, κυρία Πρόεδρε. Μιλώ για τους βουλευτές που δεν έμαθαν ποτέ να κάνουν διάλογο για οποιοδήποτε θέμα και όχι μόνο για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Μιλώ για τους βουλευτές που αποφάσισαν να τσακωθούν ξανά για τον Γεώργιο Γρίβα, 48 χρόνια μετά τον θάνατό του και να τον ζωντανέψουν για να κόψουν λίγο από την πίτα της συσπείρωσης των ψηφοφόρων τους. Μιλώ για τις χυδαιότητες που ακούστηκαν σε αυτή εδώ την αίθουσα, στη συνεδρίαση αυτού εδώ του σώματος που δήθεν αντιπροσωπεύει τον λαό.

Η ιστορία θα γράψει με κατάμαυρα γράμματα τη λέξη ΝΤΡΟΠΗ γιατί την ώρα που ο κόσμος ολόκληρος σείεται και αλλάζει, την ώρα που η Τουρκία εισβάλλει στη βόρεια Συρία και εξοντώνει ξανά τους Κούρδους που αντιστέκονται εκ μέρους μας, την ώρα που η Ουκρανία βιώνει ό,τι βιώσαμε εμείς εκείνο το καλοκαίρι, την ώρα που ο λαός μας ζητά απαντήσεις και μια ακτίδα φωτός για να μη συνεχίσει να μας μουτζώνει, εμείς εκτοξεύαμε βέλη και συζητούσαμε με όρους υποκόσμου για τα παιδιά μας. Κι ύστερα, αγαπητοί συνάδελφοι, θα γυρνάμε στις τηλεοράσεις και θα κάνουμε μαθήματα ολοφυρόμενοι για την παιδεία που πρέπει να αλλάξει, την αποχή, το επίπεδο της πολιτικής, τη διαπλοκή και την αδιαφορία των πολιτών.

Προσπαθούμε, στα της Παιδείας τουλάχιστον. Προσπαθούμε να θωρακίσουμε το πιο σημαντικό κομμάτι αυτής της κοινωνίας, τα παιδιά μας, το μέλλον αυτού του τόπου. Προσπαθούμε να προστατέψουμε αυτό τον θεμελιώδη για την καλή λειτουργία του κράτους τομέα, αλλά και για την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού και της ταυτότητάς του. Προσπαθήσαμε, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια, να αφήσουμε πίσω τις κομματικές δικλείδες και να εργαστούμε για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Παιδείας, που θα λύσει τα προβλήματα συνολικά, ώστε να τεθούν οι βάσεις για ένα ρυθμιστικό σχέδιο που δεν θα επιτρέπει τη λειτουργία ετοιμόρροπων κτηρίων ή τάξεων-αποθηκών, λυόμενων αιθουσών και ούτω καθεξής. Προσπαθήσαμε να συζητήσουμε τι είδους εκπαίδευση χρειάζεται η Κύπρος, δίχως να κρυβόμαστε πίσω από φανφάρες για ευρωπαϊκά μοντέλα σαν να ζούμε στο κέντρο των Βρυξελλών. Προσπαθήσαμε να συζητήσουμε με όλους τους οργανωμένους φορείς των εκπαιδευτικών, των γονέων, μαζί με ακαδημαϊκούς ή διανοούμενους και όποιον μπορεί να βοηθήσει στην Παιδεία ως σύνολο. Προσπαθήσαμε και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε ό,τι κι αν αλλάξει από τον Φεβρουάριο.

Κτηριολογικά θέματα, εφαρμογή του ολοήμερου σχολείου, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αξιολόγηση των μαθητών είναι μερικά από τα προβλήματα που απασχολούν τον τομέα της παιδείας.

Συνάδελφοι,

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2023 δεν θα λύσει τα προβλήματα του τόπου. Είναι ένας προϋπολογισμός σαν όλους τους προηγούμενους, χωρίς κάποιο όραμα που κτίστηκε από τους πολίτες, τους βουλευτές, τους υπουργούς. Είναι προϋπολογισμός νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, που βοηθά τα κόμματα και την ανισότητα, ένας προϋπολογισμός παρασιτικός, που δεν μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες αυτάρκειας σε μια μικρή χώρα που στηρίζεται στις ορέξεις των τουριστών, στα πλάνα των ντιβέλοπερς και στα κονδύλια της Κομισιόν.

Κι όμως, η πατρίδα μας πρέπει να ζήσει. Παραμένει κατεχόμενη, η Τουρκία επιβάλλει νεοοθωμανική πολιτική από τη Θράκη μέχρι την Καρπασία και από το Αιγαίο μέχρι τη Συρία κι ας τσακώνονται οι υποψήφιοι ποιος θα ξεκινήσει πιο γρήγορα τις συνομιλίες ή ποιος θα συμβιβαστεί περισσότερο ή ποιος είναι ο πιο άξιος συνεχιστής της πολιτικής Αναστασιάδη.

Τα δύο μεγάλα κόμματα, ακόμα και σήμερα, επιμένουν να επιστρέψουμε από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά, ο Πρόεδρος και ο Υπουργός Εξωτερικών επιμένουν να ακολουθούν την πολιτική των ΜΟΕ, μεταξύ μας τσακωνόμαστε ποιος φταίει για το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις και ο Ερντογάν γιγαντώνει τις προσπάθειες για επιβολή νέων τετελεσμένων και αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος. Κι απέναντι σε αυτό το σκότος, δεν έχουμε κάποια εναλλακτική πρόταση, ως πολιτικό σύστημα. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ εμμένουν σε μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που μόνοι τους καταλαβαίνουν πώς θα επιτύχει και οι υπόλοιποι στρουθοκαμηλίζουμε για να μη μας χαρακτηρίσουν ακραίους και απορριπτικούς.

Ο λαός χρειάζεται απαντήσεις. Χρειάζεται περισσότερες εξηγήσεις από το ΑΚΕΛ για τις ψήφους του ευρωβουλευτή του στο Ευρωκοινοβούλιο και δεν αποτελεί απάντηση ότι από την έκθεση απουσίαζαν οι ευθύνες του ΝΑΤΟ. Χρειάζεται απάντηση ξεκάθαρη γιατί ο κύριος Κιζίλγιουρεκ καταψήφισε την έκθεση που ζητούσε ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου, τις ώρες που η Τουρκία χαράζει σύνορα στις θάλασσές μας και απλώνει το μακρύ της χέρι παντού. Χρειάζεται απάντηση ξεκάθαρη για το ποιον εκπροσωπεί τελικά στο Ευρωκοινοβούλιο ο κύριος Κιζίλγιουρεκ. Τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, ή το ψευδοκράτος και την Άγκυρα;

Αρνούμαι, αγαπητοί συνάδελφοι, να παίξω για άλλη μια χρονιά το παιχνίδι του λεγόμενου «πατριωτικού ρεαλισμού», ενώπιον μιας Τουρκίας που προσβάλλει κάθε είδους δίκαιο, ενώπιον των προσφύγων που περιμένουν εξηγήσεις για τα σπίτια τους, για τον τόπο μας. Αρνούμαστε, 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, να συνεχίσουμε το αυτομαστίγωμα για όσα συνέβησαν πριν από την τουρκική εισβολή, αλλά και για όσα απορρίπτουμε ως δήθεν λύση του κυπριακού προβλήματος. Δεν θέλουμε τίποτα περισσότερο από ό,τι θέλει ο ουκρανικός λαός, αγαπητοί συνάδελφοι, για να μιλήσουμε με επίκαιρους όρους. Θέλουμε μια πατρίδα χωρίς διακρίσεις, εθνοτικές, κοινωνικές ή φυλετικές, μια ελεύθερη πατρίδα χωρίς κηδεμόνες, χωρίς κατηγορίες πολιτών, χωρίς βουλή όπως της προηγούμενης εβδομάδας. Μια πατρίδα με πολίτες περήφανους για την ταυτότητά τους, με μια παιδεία σύγχρονη που δεν θα απεμπολεί την παράδοση και τις συνειδήσεις. Θέλουμε μια πατρίδα δημοκρατική για όλους. Θέλουμε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Στη Μόρφου, στην Κερύνεια, στην Καρπασία, στην Αμμόχωστο, στη Λευκωσία, στον Άγιο Αμβρόσιο. Πολλά ζητάμε;

Καλά Χριστούγεννα. Χρόνια πολλά.»

(ΚΥΠΕ)