Χαιρέτισε τα βασικά αριθμητικά δεδομένα του κρατικού προϋπολογισμού, ο Βουλευτής του Κινήματος Οικολόγων - Συνεργασία Πολιτών Σταύρος Παπαδούρης, τα οποία, είπε, εύκολα μπορούν να τον χαρακτηρίσουν ως αρκετά ισορροπημένο και αναπτυξιακό, με αποδεκτά ισοζύγια και προσπάθεια επίτευξης των απαραίτητων εναρμονιστικών μεταρρυθμίσεων, ως η υποχρέωση έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραθέτοντας την αύξηση του προϋπολογισμού κατά 500 εκατομμύρια σε σχέση με τον περσινό, το αποθεματικό του 1 δισεκατ. στα κρατικά ταμεία ως αποκούμπι για τα χειρότερα και τη μείωση του δημόσιου χρέους κοντά στο 90% του ΑΕΠ.

>>> Διαβάστε εδώ όλες τις ομιλίες <<<

Ο Βουλευτής των Οικολόγων κάλεσε την Κυβέρνηση να απαντήσει για το 20% των πολιτών ( 1 στους 5) που ζουν κάτω από καθεστώς σχετικής φτώχειας και πως θα επιβιώσουν τα άτομα αυτά όταν το κόστος ενοικίου, διακίνησης και σίτισης είναι πολλές φορές μεγαλύτερα από το μηνιαίο τους εισόδημα, και ζήτησε επίσης απάντηση της Κυβέρνησης  στο φόβο που νιώθει το κάθε νοικοκυριό ή επιχείρηση, όταν ανοίγουν το λογαριασμό του ηλεκτρισμού και σκέφτονται αν θα μπορούν να κάνουν ακόμη ένα διακανονισμό με την ΑΗΚ μέχρι να ρθούν καλύτερες μέρες ή πως θα εξοικονομήσουν το αναγκαίο ποσό για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, όταν από το συνολικό κόστος των €10.000 για εγκατάσταση, η κρατική επιδότηση παραμένει στα €1.500.

Ζήτησε περαιτέρω απαντήσεις από την Κυβέρνηση για τη δυνατότητα των νέων σε απόκτηση ιδιωτικής στέγης, στο φόβο των δανειοληπτών για πληστηριασμούς και έκανε λόγο για ανικανότητα από πλευράς κυβέρνησης να  αντιμετωπίσει έγκαιρα και αποτελεσματικά την παράτυπη μετανάστευση. Ταυτόχρονα χαιρέτισε την ανακοίνωση, ότι ο ΠτΔ θα υπογράψει την πρόταση νόμου για αναστολή των πλειστηριασμών, ενώ εκφράζοντας λύπη για τη συζήτηση στη Βουλή για τον Γεώργιο Γρίβα, κάλεσε σε ενότητα, αναφέροντας ότι «δεν χωράνε άλλοι διχασμοί και διχόνοια ανάμεσα μας».

Αυτούσια η ομιλία του κ. Παπαδούρη:

«Κυρία Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θέλω κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω πρωτίστως την Πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών, αλλά και τους υπόλοιπους συνάδελφους, για το πολύ καλό κλίμα που επικράτησε κατά την διάρκεια της εξέταση του κρατικού προϋπολογισμού, σε μια αρκετά πιεστική περίοδο για όλους. Να ευχαριστήσω επίσης τη Γενική Διευθύντρια και το γραμματειακό προσωπικό της Βουλής για τον άψογο συντονισμό τους, καθώς επίσης και τους κοινοβουλευτικούς μου συνεργάτες Γιώργο Ηλιάδη και Γεωργία Στυλιανού, για την πολύτιμη βοήθεια τους.

Ο προϋπολογισμός ενός κράτους, η συζήτηση αλλά και η υπερψήφιση ή καταψήφιση του από το κοινοβούλιο, αποτελεί μια από τις σοβαρότερες διαδικασίες λογοδοσίας τόσο των πεπραγμένων αλλά και του οράματος της εκάστοτε κυβέρνησης. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια ακτινογραφία των γενικότερων οικονομικών αρχών του κράτους σε σχέση με το όποιο πλεόνασμα ή έλλειμμα καταγράφεται στα δημόσια ταμεία, αποτυπώνοντας πάνω από όλα την πολιτική πρόθεση του κράτους έναντι των πολιτών.

Η πρόθεση αυτή φυσικά εξαρτάται και πολλές φορές καθορίζεται από το πόσο θετικοί υπολογίζουμε να είναι οι ρυθμοί ανάπτυξης και από τις σχετικές αξιολογήσεις της χώρας μας, αν όμως η πρόθεση δεν διασφαλίζει μια ευημερούσα κοινωνία στο σύνολο της και πολίτες που απολαμβάνουν καλή ποιότητα ζωής, οι όποιοι οικονομικοί όροι παραμένουν απλά θεωρίες και αριθμοί.

Κατά την εξέταση του προϋπολογισμού για το 2023 σίγουρα λάβαμε υπόψη όλους τους εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν αρνητικά τη φετινή χρονιά. Πανδημία, εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το συνεχιζόμενο πόλεμο, καθώς και τις συνέπειες των οικονομικών κυρώσεων έναντι της Ρωσίας.

Συνέπειες που αφορούν συγκεκριμένα την πρωτόγνωρη αύξηση του πληθωρισμού, την επακόλουθη αύξηση των πρώτων υλών και γενικότερα των αγαθών, τον άμεσο αντίκτυπο και τα ακραία φαινόμενα ακρίβειας που βιώνουμε αλλά και την παγκόσμια αστάθεια τόσο στις αγορές αλλά και στην μειωμένη αγοραστική δύναμη, βασιζόμενη στην αβεβαιότητα των καιρών.

Επιπρόσθετα συνυπολογίσαμε την άκρως σημαντική και αλληλένδετη σχέση του προϋπολογισμού με τις προϋποθέσεις και τα προαπαιτούμενα του Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ένα αναγκαίο εκσυγχρονισμό που για πολλά χρόνια σκάλωνε στην έλλειψη οράματος της εκάστοτε κυβέρνησης.

Προσπαθώντας να είμαι πάντα όσο πιο δίκαιος μπορώ, δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω τα βασικά αριθμητικά δεδομένα του κρατικού προϋπολογισμού, που εύκολα μπορούν να τον χαρακτηρίσουν ως αρκετά ισορροπημένο και αναπτυξιακό, με αποδεκτά ισοζύγια και προσπάθεια επίτευξης των απαραίτητων εναρμονιστικών μεταρρυθμίσεων, ως η υποχρέωση μας έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η αύξηση του φετινού προϋπολογισμού κατά 500 εκατομμύρια σε σχέση με τον περσινό, το αποθεματικό του 1 Δισεκατομμυρίου στα κρατικά ταμεία ως αποκούμπι για τα χειρότερα αλλά και η μείωση του Δημόσιου χρέους κοντά στο 90% του ΑΕΠ, αποτελούν ενδείξεις ότι είμαστε σε σχετικά καλά και αποδεκτά επίπεδα. 

Αυτά όσον αφορά τα αριθμητικά δεδομένα. Ας δούμε όμως και τα πραγματικά καθημερινά δεδομένα για να αντιληφθούμε τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και τα αναπάντητα ερωτήματα που βιώνουν εδώ και σχεδόν 10 χρόνια διακυβέρνησης της παρούσας κυβέρνησης.

Ας απαντήσει η παρούσα κυβέρνηση για την ποιότητα ζωής που απολαμβάνουν οι πολίτες, όταν συνεχώς και διαχρονικά οι όποιες προσπάθειες επικοινωνίας με τις κυβερνητικές υπηρεσίες και τμήματα πέφτουν στο κενό, γιατί απλά δεν απαντάει κανένας τα τηλέφωνα. Ξέρω, θα μου πείτε ότι είστε στη διαδικασία δημιουργίας τηλεφωνικού κέντρου, συμφωνούμε, αλλά προς τι η καθυστέρηση των 10 ετών;

Ας απαντήσει η κυβέρνηση για το 20% των πολιτών (δηλαδή 1 στους 5) που ζουν σήμερα κάτω από καθεστώς σχετικής φτώχειας, βάση των τελευταίων στατιστικών στοιχείων. Πως θα επιβιώσουν τα άτομα αυτά όταν το κόστος ενοικίου, διακίνησης και σίτισης είναι πολλές φορές μεγαλύτερα από το μηνιαίο τους εισόδημα; Ξέρω, και πάλι θα μου απαντήσετε για τον καθορισμό  του κατώτατου μισθού αλλά ας δοκιμάσει κάποιος να ζήσει, ειδικά στη Λεμεσό, με το μισθό των €940 το μήνα.

Ας απαντήσει η κυβέρνηση στο φόβο που νιώθει το κάθε νοικοκυριό ή επιχείρηση, όταν ανοίγουν το λογαριασμό του ηλεκτρισμού και σκέφτονται αν θα μπορούν να κάνουν ακόμη ένα διακανονισμό με την ΑΗΚ μέχρι να ρθούν καλύτερες μέρες ή πως θα εξοικονομήσουν το αναγκαίο ποσό για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, όταν από το συνολικό κόστος των €10,000 για εγκατάσταση, η κρατική επιδότηση παραμένει στα €1,500. Όσον αφορά το θέμα της τιμωρητικής χρέωσης για την καθυστέρηση του ίδιου του κράτους να προχωρήσει έγκαιρα σε παραγωγή ηλεκτρισμού από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και τα περισσότερο από €200 Δισεκατομμύρια που θα πληρώσουμε φέτος για αγορά ρύπων, ότι και να πούμε θα είναι πάντα λίγο.

Φταίει η καθυστέρηση στην έλευση του Φυσικού αερίου;
Φταίει η καθυστέρηση στη μετάβαση παραγωγής ενέργειας με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας;
Φταίει η μη επέκταση του δικτύου της Αρχής Ηλεκτρισμού;
Φταίει ο περιορισμός πρόσβασης της ΑΗΚ σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας;
Φταίει ο μη εκσυγχρονισμός του σταθμού Δεκέλειας που επιφορτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο;

Ότι και να φταίει, λιγότερο ή περισσότερο από αυτά που έχω αναφέρει, ένα είναι σίγουρο. Αυτός που δε φταίει αλλά πάντα πληρώνει την αμέλεια ενός κράτους είναι ο καταναλωτής.

Ο καταναλωτής, που είναι σήμερα μεταξύ άλλων καλείται να αντιμετωπίσει και το μεγάλο πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας, που ταλαιπωρεί σήμερα μια μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας.

Ας απαντήσει η Κυβέρνηση στους νέους για την απογοήτευση που νιώθουν όταν καθημερινά μετά τη δουλειά, αν φυσικά ανήκουν στη τυχερή μερίδα των νέων που εργάζονται, επιστρέφουν στο πατρικό τους γιατί η προσωπική στέγαση των ιδίων μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Είμαι σίγουρος ότι όλοι θυμόμαστε το κατά τα άλλα πολύ σωστό σχέδιο της προσιτής κατοικίας, το οποίο απλά δεν ξεκίνησε ποτέ, μιας και μέρος του κεφαλαίου για να τρέξει το σχέδιο αυτό θα προερχόταν από το πρόγραμμα πολιτογραφήσεων που δυστυχώς τελείωσε κι αυτό άδοξα. Ειλικρινά, εύχομαι ότι δεν θα δούμε μια χαμένη γενιά να φτάνει στα όρια της απελπισίας αποδεχόμενη ότι δεν θα μπορέσει να αποκτήσει το δικό της σπιτικό ή θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει μη έχοντας πλέον άλλη επιλογή.

Ας απαντήσει η κυβέρνηση και για το φόβο που νιώθει ο κάθε δανειολήπτης όταν έχει να παραλάβει επιστολές από τις τράπεζες ή τα επενδυτικά ταμεία και αναρωτιέται αν αυτή είναι η τελική ειδοποίηση για το δικό του πλειστηριασμό. Την ίδια στιγμή που γνωρίζει ότι το δάνειο του έχει υπερδιπλασιαστεί από υπερτοκισμούς και καταχρηστικές χρεώσεις και την ίδια ακριβώς στιγμή που η πιθανή προσφυγή στη δικαιοσύνη, απλά άργησε μια μέρα. Κι αν ήταν μια μέρα θα ήταν εντάξει, αλλά εδώ μιλάμε για μια καθυστέρηση κοντά στα 7-8 χρόνια, τη στιγμή που ο ιδιωτικός πλειστηριασμός του κτυπάει την πόρτα.

Εδώ να σημειώσω ότι με χαρά ενημερωθήκαμε σήμερα το πρωί, δια στόματος του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, ότι ο ΠτΔ θα υπογράψει τελικά την πρόταση νόμου για αναστολή των πλειστηριασμών. Αποτελεί αυτό λύση για κάτι; Φυσικά όχι, αλλά ας είναι μέχρι, να τελειώσει τουλάχιστον η πολύ δύσκολη περίοδος των Προεδρικών. Ας ελπίσουμε ότι με τη νέα Κυβέρνηση, όποια και να είναι αυτή, θα έχουμε την ευκαιρία να διορθώσουμε τις όποιες στρεβλώσεις αφορούν το νομοθετικό πλαίσιο για τις εκποιήσεις.

Τέλος ας απαντήσουν στον κόσμο που ταλαιπωρείται καθημερινά στους δρόμους, πότε και πως υπολογίζουν να λύσουν το μεγάλο πρόβλημα του κυκλοφοριακού. Η απάντηση δυστυχώς, για να είμαστε ειλικρινής με τον κόσμο, είναι στην καλύτερη σε μια δεκαετία. Ο λόγος απλός.... μάθαμε απλά να κάνουμε μελέτες εκατομμυρίων για το ΣΒΑΚ αλλά μέχρι να κάνουμε τη μελέτη πράξη, τα δεδομένα αλλάζουν και άντε πάλι από την αρχή με νέες μελέτες.

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Ξέρουμε όλοι, ότι αυτά που μόλις έχω περιγράψει αποτελούν πραγματικές ανησυχίες που εκφράζονται από πολίτες καθημερινά, σε κάθε τηλέφωνο που απαντάμε και σε κάθε επαφή που έχουμε μαζί τους.

Όπως πραγματικότητα αποτελεί το όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα του μεταναστευτικού, σε σχέση με τους παράτυπους μετανάστες. Ξεκαθαρίζω ότι πάντα αναφέρομαι στους παράτυπους μετανάστες και όχι στους πραγματικούς πρόσφυγες, που η χώρα αυτή έχει μεγάλη παράδοση φιλοξενίας και βοήθειας σε όσους τη χρειάζονται. Το ξεκαθαρίζω γιατί φαίνεται ότι πολύ εύκολα κάποιος σήμερα μπορεί να αποκτήσει τη ρετσινιά του ρατσιστή, απλά επειδή λέει τα πράγματα με το όνομα τους...και το μεταναστευτικό πρόβλημα αγαπητοί μου φίλοι, έχει όνομα ή μάλλον ονόματα.

Ονομάζεται εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού κατά της Κύπρου από την Τουρκία μέσω των κατεχομένων, με το συνολικό αριθμό των αιτητών να έχουν ξεπεράσει το ποσοστό του 6% του πληθυσμού της χώρας και όταν σε όλες τις χώρες πρώτης γραμμής της Ε.Ε το αντίστοιχο ποσοστό δεν υπερβαίνει το 1%.

Ονομάζεται μη αποτελεσματική και αυστηρή διαχείριση των διαδικασιών ελέγχου της γραμμής κατάπαυσης του πυρός όπως αυτή προβλέπεται στη συμφωνίας που υπογράψαμε το 2004, κατά τη διαδικασία ένταξης μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά αναφέρομαι στον κανονισμό για την επιτήρησης της πράσινης γραμμής.

Ονομάζεται κατεστημένο και διαπλεκόμενο συμφέρον όσο αφορά παράνομους διακινητές και κύκλους δικηγόρων, που πάντα βρίσκουν τους τρόπους να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες του κράτους, τις σχετικά χαμηλές ποινές και τις χρονοβόρες διαδικασίες εξέτασης εφέσεων των αιτήσεων, για ιδία οφέλη.

Ονομάζεται επίσης ανικανότητα από πλευράς κυβέρνησης να  αντιμετωπίσει το όλο πρόβλημα έγκαιρα και αποτελεσματικά, από τη στιγμή που δεν βρίσκει τους τρόπους που θα οδηγήσουν στην πιο απλή λύση. Τη διαδικασία της γρήγορης εξέτασης των αιτήσεων και απέλασης σε περίπτωση απόρριψης.

Κάπως έτσι έχουμε φτάσει δυστυχώς στο τραγικό σημείο που σχεδόν το 80% της αστυνομικής δύναμης να ασχολείται μόνο με το μεταναστευτικό και αρκετά εκατομμύρια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος της κοινωνική πολιτική να χάνονται κάθε χρόνο από τον προϋπολογισμό του κράτους.

Κυρία Πρόεδρε,

Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τον όσο χρόνο μου έχει απομείνει για να εκφράσω τη θλίψη μου για τα πρόσφατα γεγονότα που έχουμε βιώσει κατά την Ολομέλεια της περασμένης βδομάδας ή πιθανόν να βιώσουμε κατά τη ψήφιση των σημερινών τροπολογιών και αναφέρομαι δυστυχώς στο πρόσφατο ψήφισμα της Βουλής και τις προτεινόμενες τροπολογίες που έχουν να κάνουν με το Γεώργιο Γρίβα Διγενή.

Αν και είχα υπολογίσει ότι η φετινή συζήτηση του προϋπολογισμού πιθανόν να επισκιαζόταν από τις επερχόμενες Προεδρικές Εκλογές, ειλικρινά δεν περίμενα ότι σε κάποια σημεία της όλης διαδικασίας θα ένιωθα ότι μάλλον βρίσκομαι σε εκλογικό συλλαλητήριο.

Θλίβομαι ειλικρινά που στο βωμό της συσπείρωσης ψηφοφόρων, προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση, έχουμε βιώσει άστοχες και επικίνδυνες κινήσεις εντυπωσιασμού, θυσιάζοντας τη βασική αρχή που λέει ότι η καταγραφή της ιστορίας μιας χώρας, είναι αποτέλεσμα τεκμηριωμένης εργασίας  ιστορικών ερευνητών και όχι ένα ψήφισμα από μια σύνθεση ενός κοινοβουλίου με ημερομηνία λήξης. Γιατί όλοι σε αυτή την αίθουσα είμαστε προσωρινοί σε αντίθεση με τη καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη ιστορία του τόπου μας, που παραμένει μόνιμα εκεί αποτελώντας φάρο και οδηγό για τους επόμενους, είτε με παραδείγματα προς μίμηση είτε με παραδείγματα προς αποφυγή.

Γι’ αυτό άλλωστε και η συνειδητή μου επιλογή για αποχή κατά τη συζήτηση του εν λόγο ψηφίσματος όπως και η σημερινή μου αποχή κατά την ψήφιση των εν λόγω τροπολογιών. Προσωπικά και συνειδητά επιλέγω να μην βάλω ούτε και ένα λιθαράκι που πιθανόν να  οδηγήσει στην περαιτέρω διάσπαση της κοινωνίας. 

Αυτό που με θλίβει όμως ακόμη περισσότερο, είναι η κατάρα που μας κατατρέχει ως λαός να διχαζόμαστε τόσο εύκολα για το παρελθόν παρά να οραματιζόμαστε μαζί για το μέλλον. Να θυμίσω το σώμα, ότι ο κάθε διχασμός που έχουμε βιώσει, μας έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα και μας πληγώνει ακόμη. Έχουμε μάθει να κλαίμε και να τιμάμε τους νεκρούς μας χωρίς ποτέ να  ξεχνάμε, ούτε για μια στιγμή, ότι έχουμε απέναντι μας μια Τουρκία που καραδοκεί την κατάλληλη ευκαιρία για να εκμεταλλευτεί την κάθε μας αδυναμία.

Νομίζω ότι έχουμε όλοι ενημερωθεί, για τη διαμαρτυρία που υπάρχει σήμερα έξω από τη Βουλή για το θέμα του Γεωργίου Γρίβα. Ας είναι ξεκάθαρο ότι η διαμαρτυρία αυτή δεν είναι αποτέλεσμα ενεργειών ενός αόρατου εχθρού, είναι αποτέλεσμα ενεργειών που έχουν συμβεί σε αυτήν εδώ την αίθουσα.

Θα κλείσω με ένα μήνυμα ενότητας προς όλους, μπροστά στους δύσκολους καιρούς που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε, λέγοντας, ότι μια πιθαμή γης μας έδωσε ο Πλάστης μας για πατρίδα.... και αυτή δυστυχώς μας έμεινε μισή. Δεν χωράνε άλλοι διχασμοί και διχόνοια ανάμεσα μας.

Αυτών λεχθέντων θέλω να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές με ενότητα και υγεία.»

(ΚΥΠΕ)