Οι επέτειοι των Eurogroup, τα πορίσματα και η ευθιξία 

• Από το 2004 έως το 2010 τα ανεξόφλητα δάνεια στον ιδιωτικό τομέα ήταν σε μέγεθος ίσα με το 286% του ΑΕΠ

 
Οι μνήμες είναι νωπές. Τα Eurogroup του Μάρτη του 2013 μας καταδυναστεύουν, μας συνθλίβουν, μας ξυπνούν μνήμες, οδυνηρές, ανεπανάληπτα τραγικές.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες  η μηχανή του χρόνου γυρίζει στο 2013.  Επέτειοι και φέτος, αυτές τις μέρες. Κι αντί να μάθουμε από τα παθήματα και να μας γίνουν μαθήματα, βρισκόμαστε ενώπιον νέων, πολλές φορές γνωστών, σοβαρών γεγονότων, με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα βρεθεί ο δίκαιος κριτής τής σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, ο ερευνητής του μέλλοντος, που θα καταγράψει όσα εμείς ως λαός, ως κοινωνία, ως σύστημα, πολιτικό και οικονομικό, δεν καταφέρουμε να δούμε όταν έπρεπε. 

Επειδή σε όλο αυτό το φαγοπότι, σε όλο αυτό το σκηνικό στο οποίο είμαστε παθητικοί θεατές, παρελαύνουν πρόσωπα, που στη συνείδηση του κυπριακού λαού βρίσκονταν ψηλά. Η ελίτ της κοινωνίας. 

Οι πύργοι στην άμμο
Αυτοί που κρατούσαν και συνεχίζουν, πολλοί εξ αυτών, να κρατούν τα ηνία της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου και χτίζουν πύργους στην άμμο, καταστρέφοντας το χρηματοοικονομικό σύστημα, εμπαίζοντας τον λαό που τους ψήφισε, τους ανέδειξε σε υπέρτατα αξιώματα και τους εμπιστεύτηκε, ακόμη τους εμπιστεύεται τις τύχες του.
Όπως έγραφε σε ένα στίχο του ο Μανώλης Αναγνωστάκης, από τους κορυφαίους ποιητές και δοκιμιογράφους της μεταπολεμικής γενιάς: 
«Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
 η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες».

Φέτος, εκτός από τα έξι χρόνια Eurogroup, συμπληρώνονται 20 χρόνια από την άνοδο, τη λεηλασία και την πτώση του Κυπριακού Χρηματιστηρίου. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου, τα οποία οδήγησαν οικογένειες στους δρόμους, ανθρώπους σε αυτοκτονία και αετονύχηδες να ξεγελούν τον λαό, που αρέσκεται στον τζόγο, να πέφτει στην παγίδα του  συνδρόμου «ο γείτονας το έκαμε και πέτυχε, γιατί όχι και εγώ;».

Η μεγάλη λεηλασία
Το Χρηματιστήριο και όσα ζήσαμε εκείνες τις εποχές και τις μετέπειτα, ήταν η αρχή του τέλους μιας μικρής οικονομίας που είδε το χρήμα και ξιπάστηκε, το λάτρεψε, ζήλεψε τον πλούτο και ήθελε να τον αποκτήσει, την περιουσία τού γείτονα και του συγγενή και αποφάσισε, με δανεικά, και όπως νόμιζε αγύριστα, να γίνει όπως εκείνος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν έφεραν πολλά στις ζωές μας. Πολλά υποσχόμενα, άλλα κίβδηλα, όμως όλα στημένα σε ένα σικέ παιγνίδι που, κατά βάθος, οι σώφρονες, ήξεραν πως δεν θα μας βγει σε καλό.

Τα Eurogroup και όλα όσα ακολούθησαν ήταν η συνέχεια μιας οδυνηρής πορείας που ξεκίνησε χρόνια πριν, την οποία δεν ήθελαν να δουν γιατί είχε πολιτικό κόστος, γιατί βολεύονταν όλοι, γιατί όπως αποδεικνύεται τώρα, όλοι έβαζαν το χέρι τους στο…μέλι, και έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Χωρίς να αντιλαμβάνονται, ή καλύτερα να φαντάζονται ότι ο τροχός γυρίζει, οι καταστάσεις αλλάζουν και ο ομφαλός της γης, δεν είναι τελικά ομφαλός, αλλά ένα διηνεκές πρόβλημα για όσους έχουν σχέση μαζί μας.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Το φορτίο του Γερούν
Ο «μεγαλύτερος εχθρός» της Κύπρου, για πολλούς, Γερούν Ντάισελμπλουμ, στο βιβλίο του «Η Κρίση του Ευρώ. Η Ιστορία εκ των έσω σε Ευρώπη, Ελλάδα & Κύπρο» καταγράφει την άποψή του για την… παραλαβή του μεγάλου φορτίου της Κύπρου όταν ανέλαβε πρόεδρος του Eurogroup: «Μια οικονομία και ειδικότερα έναν διογκωμένο τραπεζικό τομέα που ήταν υπό κατάρρευση, με ένα υψηλό κρατικό έλλειμμα, ένα κλιμακούμενο χρέος και δομικά νοσηρές τράπεζες που ήδη από καιρό εξαρτιόνταν για τη ρευστότητά τους από τον μηχανισμό έκτακτης ανάγκης. Και μια πάρα πολύ μεγάλη περίοδος αναβολών και καθυστερήσεων, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να έχουν γίνει ακόμα μεγαλύτερα».

«Η χώρα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα λόγω του τοξικού κοκτέιλ ενός πολύ μεγάλου χρηματοοικονομικού τομέα και του εκτροχιασμού των δημόσιων οικονομικών. Απ’ όλες τις προβληματικές χώρες, στην Κύπρο ήταν πιο ορατός ο υδροκεφαλισμός του χρηματοοικονομικού τομέα: από το 2004 έως το 2010 ο τραπεζικός τομέας υπερδιπλασιάστηκε φτάνοντας στο 953% του ΑΕΠ της νήσου. Τα ανεξόφλητα δάνεια στον ιδιωτικό τομέα ήταν σε μέγεθος ίσα με το 286% του ΑΕΠ» γράφει ο Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Όλα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο δεκαήμερο, είναι μόνο μερικά από όσα καταγράφονται σε εκθέσεις, πορίσματα, είναι γνωστά με κάθε λεπτομέρεια στους Ευρωπαίους εταίρους και την Τρόικα, τα δάνεια των οποίων αρχίσαμε να πληρώνουμε και για τα οποία υποχρεωνόμαστε να καταβάλλουμε ψηλές δόσεις τα προσεχή χρόνια.

Δάνεια, διαπλοκές και κακοδιαχείριση
Και οι αποκαλύψεις επί των αποκαλύψεων συνεχίζονται με πορίσματα και εκθέσεις: Δάνεια με τη σέσουλα για πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα, παραβιάσεις για θέματα χρηστής οικονομικής διαχείρισης, παραβίασης διαδικασιών, παρατυπίες, διαπλοκές, κακοδιαχείριση, μη ύπαρξη εταιρικής διακυβέρνησης. 

Ονόματα, στοιχεία και αριθμοί είναι όλα γνωστά. Για όλους ανεξαιρέτως. 
Όμως, απουσιάζει μια λέξη δυνατή, που ο εθνικός γλωσσολόγος Γεώργιος Μπαμπινιώτης, σημείο αναφοράς για όσους τον είχαμε καθηγητή, επεξηγεί ως εξής: («Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» σελ. 688, ευθιξία (η) [µτγν.] {χωρ. πληθ.} (λόγ.) το να θίγεται κανείς εύκολα, κυρ. για θέµατα τιµής: παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας || σπάνια | προσωπική | πολιτική ~ ΣΥΝ. ευαισθησία. η ιδιότητα του εύθικτου, το να θίγεται κανείς εύκολα για θέματα τιμής). 

Δυστυχώς, η τιμή στην Κύπρο είναι συνώνυμη με τον πλουτισμό και το χρήμα και αν δεν αλλάξει αυτό, ο λόγος του Διονυσίου Σολωμού, «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε», θα παραμένει πάντοτε επίκαιρος…