Παρόν έδωσε στην εκδήλωση «Μνήμες Κατεχόμενης Γης» για την καταδίκη της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Αννίτα Δημητρίου.

Στην ομιλία της κατά την εκδήλωση ανάφερε, ότι πρωταρχικό  μέλημα παραμένει η εντατικοποίηση της προσπάθειας σε πολιτικό, διπλωματικό και διακοινοβουλευτικό επίπεδο για άσκηση αποτελεσματικών πιέσεων προς την Τουρκία από μέρους της διεθνούς κοινότητας.

Παράλληλα, δήλωσε ότι είναι καθήκον μας να μεταλαμπαδευτούν οι μνήμες στις νεότερες γενιές, να συμπληρωθούν τα κενά, και να συντηρηθούν οι δεσμοί με την κατεχόμενη γη με τη θέληση και τον πόθο για επιστροφή.

Δείτε την αυτούσια ομιλία της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Αννίτας Δημητρίου:

«Βράδυ της 14ης Νοεμβρίου 1983… Ο Ραούφ Ντενκτάς με την καθοδήγηση της Άγκυρας ενισχύει τα φυλάκια στην πράσινη γραμμή και καλεί τους στενούς του συνεργάτες σε δείπνο. Κοντά στα μεσάνυχτα ανακοινώνει στους συνδαιτημόνες του την πρόθεση του να προχωρήσει στην ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους. Την επομένη η ψευδοβουλή ολοκληρώνει το προμελετημένο έγκλημα εις βάρος της Κύπρου, που μεθόδευσε από τον Ιούλιο του ‘74 η Τουρκία με την εισβολή και την κατοχή του 37% του νησιού.

Για τον λαβωμένο κυπριακό ελληνισμό, ήταν το αλάτι στην ανοιχτή πληγή της 9χρονης μέχρι τότε κατοχής. Αντέδρασε, βγήκε στους δρόμους, φώναξε, καταδίκασε διατράνωσε τη θέληση του για αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Δικαίωση την οποία ακόμα περιμένει μαζί με τις σκλαβωμένες πόλεις και χωριά μας.  

Σήμερα συμπληρώνονται τριάντα οκτώ χρόνια από τη θλιβερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατά παράβαση των θεμελιωδών αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου. Η ενέργεια αυτή συνιστά το αποκορύφωμα των στρατηγικών επεκτατικών βλέψεων της Άγκυρας στο νησί και της πάγιας επιδίωξής της για δημιουργία δύο ξεχωριστών οντοτήτων στη βάση γεωγραφικού, θεσμικού και εθνοτικού διαχωρισμού.

Αξίζει να σημειωθεί πως το παράνομο αποσχιστικό διάβημα της τουρκοκυπριακής ηγεσίας υπό τον Ραούφ Ντενκτάς, επιχειρήθηκε παρά την συνομολόγηση των  συμφωνιών υψηλού επιπέδου του 1977 και 1979, μεταξύ Μακαρίου – Ντενκτάς και Κυπριανού - Ντενκτάς αντιστοίχως,  καταπατώντας κατάφορά τόσο  το γράμμα και το πνεύμα αυτών των συμφωνιών, όσο και κάθε αρχή διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Γεγονός που επεσήμανε και ο τότε Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ: «Αυτή η ενέργεια», σημείωσε στην πρώτη επίσημη αντίδραση των Η.Ε, «είναι αντίθετη προς τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο και σε αντίφαση με τις συμφωνίες κορυφής του 1977 και 1979».

Τρεις μέρες μετά από αίτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με το ψηφίσματα 541/1983 καταδικάζει ρητά ως παράνομη την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και  αξιώνει την επείγουσα ανάκληση της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της ούτω καλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου». Παράλληλα με το ίδιο ψήφισμα καλεί όλα τα κράτη του Διεθνούς Οργανισμού, να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Kυπριακής Δημοκρατίας, να μην αναγνωρίσουν την αποσχιστική αυτή οντότητα και να  απέχουν από ενέργειες που θα ήταν δυνατόν να προσδώσουν οποιαδήποτε νομιμότητα στο παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων. Έκκληση που επαναλαμβάνεται και στο ψήφισμα  550 του 1984. Τα ψηφίσματα αυτά μαζί με το ψήφισμα 186 του 1964 αποτελούν ισχυρή ασπίδα διαφύλαξης της μοναδικής διεθνούς αναγνωρισμένης νομικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μέχρι σήμερα κανένα κράτος πλην της Τουρκίας δεν έχει αναγνωρίσει το νομικά άκυρο μόρφωμα των κατεχομένων. Μετά από πιέσεις της Άγκυρας το Μπαγκλαντές αναγνώρισε το ψευδοκράτος για μερικές ώρες. Αναγκάστηκε ωστόσο να ανακαλέσει την απόφαση του μετά από παρέμβαση της Ουάσιγκτον, συνεπεία  των έντονων διαβημάτων της Λευκωσίας προς τις ΗΠΑ.  Στα χρόνια που ακολούθησαν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους καταδίκασαν και άλλα Διεθνή Σώματα και Οργανισμοί.  Το  δε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου», δεν υπάρχει και αποτελεί υποτελή στην Τουρκία δομή.

Ωστόσο, κατά παράβαση των επιταγών της διεθνούς νομιμότητας, η Τουρκία  επιδιώκει σταθερά και μεθοδευμένα την αναβάθμιση του ψευδοκράτους και την αναγνώριση του από χώρες τής επιρροής της και από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Οργανισμός για την Ισλαμική Διάσκεψη. Ο εν λόγω Οργανισμός, υπενθυμίζεται,  έχει ήδη δεχθεί με το καθεστώς του παρατηρητή τη λεγόμενη  «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» με την ονομασία «Τουρκικό Κυπριακό κράτος».

Πιστή στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της και τις διχοτομικές της βλέψεις, η κατοχική δύναμη απεργάζεται τη δημιουργία νέων τετελεσμένων για τον τόπο. Πέραν της πειρατικής συμπεριφοράς της στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικότερα στην Κυπριακή ΑΟΖ η Άγκυρα προχωρεί μεθοδικά στο άνοιγμα και τον εποικισμό της Αμμοχώστου. Καθόλου τυχαίο μάλιστα το ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν  επέλεξε να εξαγγείλει τα άνομα σχέδια του για την κλειστή περιοχή της πόλης,  τέτοια μέρα πέρυσι, ανήμερα της θλιβερής επετείου της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Παράλληλα υπό την πλήρη καθοδήγηση της η κατοχική ηγεσία εμμένει στη λύση των δύο κρατών, υποδαυλίζοντας την πόλωση και  εφαρμόζοντας συστηματικά την πολιτική του taksim, όπως χαράχθηκε στην Άγκυρα από την δεκαετία του ’50. Ψηφίδα στο ίδιο πάζλ αδιαλλαξίας και προκλητικότητας και η παραχώρηση μεγάλης έκτασης στην κατεχόμενη Καρπασία, στον κατοχικό στρατό για δημιουργία στρατιωτικής και ναυτικής βάσης.  

Σε πείσμα των τουρκικών μεθοδεύσεων και σε απόλυτη συνέπεια με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, καταδικάζουμε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και δηλώνουμε ευθαρσώς πως δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή και τη διχοτόμηση. Το διατρανώνουν κάθε χρόνο τέτοια μέρα οι νέοι μας στα συρματοπλέγματα, το αξιώνουν οι μαρτυρικοί μας εγκλωβισμένοι που αποδεκατισμένοι από τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και τις διώξεις του κατοχικού καθεστώτος, εξακολουθούν να φυλάσσουν Θερμοπύλες. Το αντιλαμβανόμαστε και το επιζητούμε όλες και όλοι, όσες και όσοι πραγματικά θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα ειρηνικό βιώσιμο και υποσχόμενο μέλλον για τον τόπο μας.  

Πρωταρχικό μας μέλημα παραμένει η εντατικοποίηση της προσπάθειας σε πολιτικό, διπλωματικό και διακοινοβουλευτικό επίπεδο για άσκηση αποτελεσματικών πιέσεων προς την Τουρκία από μέρους της διεθνούς κοινότητας.

Χαιρετίζουμε την αμετάβλητη στάση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως αυτή καταγράφεται στα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του για την περίκλειστη περιοχή της πόλης της Αμμοχώστου. Επιδιώκουμε την επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, στο πλαίσιο των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, με στόχο μία δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος στη βάση του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Απορρίπτουμε κάθε σκέψη ή φόρμουλα για αλλαγή της βάσης διαπραγμάτευσης. Λέμε όχι στη λύση των δύο κρατών που συστηματικά προωθεί η Άγκυρα και η υποτελής σε αυτήν Τουρκοκυπριακή ηγεσία, μέσω της προκλητικής αξίωσης για αναγνώριση ισότιμου, με την Κυπριακή Δημοκρατία, καθεστώτος στο παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων, προκειμένου να συναινέσει στην επανέναρξη του πολιτικού διαλόγου για το κυπριακό.       

Διευρύνουμε τις συμμαχίες και τις περιφερειακές μας συνέργειες, που ενισχύουν την κρατική μας υπόσταση και κυριαρχία. Παράλληλα οφείλουμε να διατηρήσουμε ηάσβεστη τη μνήμη της κατεχόμενης γης μας, των χωριών και των πόλεων μας, να προστατεύσουμε τα ιερά και τα όσια μας. Καθήκον μας να μεταλαμπαδεύσουμε  τις μνήμες στις νεότερες γενιές, να συμπληρώσουμε τα κενά, να συντηρήσουμε τους δεσμούς με την κατεχόμενη γη μας, τη θέληση και τον πόθο για επιστροφή.

Είναι για αυτό ακριβώς, αγαπητές  φίλες και αγαπητοί φίλοι που επιθυμώ, αναγνωρίζοντας το πολύπλευρο και πολύτιμο έργο σας, να σας συγχαρώ για όσα κάνετε, χρόνια τώρα, για τη διαφώτιση και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης γύρω από το εθνικό μας θέμα. Και πραγματικά νιώθω ευγνώμων για την ιδιαίτερη τιμή να τεθεί υπό την αιγίδα μου η εκδήλωση «Μνήμες Κατεχόμενης Γης».

Η κρισιμότητα των καιρών επιτάσσει να αναχαιτίσουμε τις εχθρικές προκλήσεις ενωμένοι, προκειμένου να διασφαλίσουμε  την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού στην γη των προγόνων του. Με ομοψυχία, πίστη στο δίκαιο της εθνικής μας υπόθεσης και με όπλο τον αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας μας στην ευρύτερη περιφερειακή σκηνή, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια λειτουργική και βιώσιμη λύση του εθνικού μας προβλήματος. Χωρίς αναχρονιστικά συστήματα εγγυήσεων, επεμβατικά δικαιώματα τρίτων και η οποία θα δημιουργεί συνθήκες ευημερίας και ασφάλειας για όλους τους κατοίκους του νησιού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους.

Κυρίες και κύριοι,

Ανήμερα της θλιβερής αυτής για την πατρίδα μας επετείου, προσδιορίζουμε ως πεδίο ευθύνης, ως χρέος μας τη διατήρηση της μνήμης, την αγωνιστικότητα και τη διεκδίκηση μιας λύσης που θα εξασφαλίσει στα παιδιά μας ένα μέλλον σε μια Κύπρο ελεύθερη, χωρίς διαχωριστικές γραμμές, απαγορευτικές πινακίδες και κατοχικά στρατεύματα. Για να επιστρέψουν ξανά οι κατεχόμενοι δήμοι μας στους νόμιμους τους ιδιοκτήτες. Να λειτουργήσουμε ξανά ελεύθεροι σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας τις εκκλησιές μας, που για 47 τώρα χρόνια αναμένουν βουβές την ώρα της λύτρωσης και της επιστροφής. Για να μπορέσουν ξανά να ηχήσουν στην κατεχόμενη γη μας καμπάνες χαρμόσυνες, που θα σημαίνουν «Ακανθού», «Αμμόχωστος», «Καραβάς», «Κερύνεια», «Κυθρέα», «Λάπηθος», «Λευκόνοικο», «Λύση», «Μόρφου» «κι άλλα καρτερικά ελληνικά ονόματα»… Κατά την έκφραση του μεγάλου μας ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη.

Προσμένουμε καρτερικά λοιπόν την ημέρα αυτή κι αγωνιζόμαστε κρατώντας σαν φυλαχτό βαθιά μέσα στην ψυχή μας «Μνήμες Κατεχόμενης Γης».

Γιατί τούτος ο τόπος δικαιούται να φυσήξει αέρας ειρήνης και ελευθερίας αλλά και να φέξει καρτερούμε φως και ελπίδα, μόνο έτσι θα ευφρανθούμε και θα πνάσσουν εαυτοί, ψυχές και πατρίδα.

Καρτερούμε και θα καρτερούμε. Η Κύπρος καλεί. Και στους δρόμους του κόσμου θα πρέπει να αντηχεί η φωνή μας, χωρίς εφησυχασμό, χωρίς επανάπαυση. Χρέος και ευθύνη. Η Κύπρος καλεί. 

Σας ευχαριστώ».