Το μέλλον της Κύπρου δεν μπορεί να είναι η διχοτόμηση. Αρνούμαστε να χαρίσουμε τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία. Αρνούμαστε να σηκώσουμε τα χέρια και να παραδώσουμε τη μισή μας πατρίδα και το μέλλον αυτού του τόπου. Θέλουμε Κύπρο επανενωμένη, ειρηνική, Κύπρο που να ανήκει στο λαό της, είπε σε ομιλία του στην ταφή λειψάνων του Αντρέα Αριστοδήμου Γεωργίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού.

>>> Διαβάστε επίσης: Ο Ησαΐας δεν χόρεψε... και χάθηκαν 400 εκατομμύρια ευρώ <<<

Αυτούσια η ομιλία:
 
"Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από εκείνο το μαύρο Ιούλη του 1974˙ τον Ιούλη της προδοσίας και της καταστροφής. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, θάβουμε ακόμα νεκρούς. Κομματιασμένη πατρίδα, κομματιασμένες ψυχές, κομματιασμένες ζωές, κομματιασμένοι άνθρωποι μέσα στα ανθρωπολογικά εργαστήρια.
Πέρασε σχεδόν μισός αιώνας και όμως κάθε φορά πονεί το ίδιο η ψυχή μας. Είναι ακόμα ίδιος ο πόνος όταν το καθήκον μας καλεί τόσα χρόνια μετά να θάψουμε ξανά τον ανθό αυτού του τόπου. Λεβέντες είκοσι χρονών που πήγαν να υπερασπιστούν την πατρίδα και έχασαν τα νιάτα και τη ζωή τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία της Κύπρου.

Ένας τέτοιος λεβέντης ήταν ο Αντρέας Αριστοδήμου Γεωργίου. Ο Αντρέας γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1954 στη Μοσφιλωτή. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Αριστόδημου και της Γρηγορίας. Παιδί φτωχής οικογένειας ο Αντρέας ξεκίνησε να δουλεύει από μικρός. Σταμάτησε να δουλεύει για να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά από την οποία απολύθηκε τον Απρίλιο του 1974. Ήδη η συνομωσία σε βάρος της Κύπρου εξυφαινόταν και η ΕΟΚΑ Β’ οργίαζε με διάφορες εγκληματικές ενέργειες, κυνηγητό αριστερών, κλοπή οπλισμού από στρατόπεδα και πολλά άλλα. Τον Ιούλιο του 1974 ο πατέρας του Αντρέα ανησυχώντας ότι ο γιος του θα γινόταν στόχος εξαιτίας των πολιτικών του πιστεύω τον συμβούλευσε να μείνει στην αρραβωνιαστικιά του στον Λυθροδόντα.

Μια μέρα του Ιούλη ο Αντρέας αποφάσισε να δει τους δικούς του στη Μοσφιλωτή. Είδε τους γονείς, τη μεγάλη του αδελφή, που για εκείνη ο Αντρέας θα ήταν πάντα μωρό γι’ αυτό τον κέρασε και ένα ποτήρι γάλα. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδαν.

Μάταια τον έψαχναν οι δικοί του. Μάταια αναζητούσαν μια απάντηση. Κάποιοι τους είπαν ότι συνελήφθη από πραξικοπηματίες και οδηγήθηκε στη Νήσου με διαταγή του τομεάρχη της ΕΟΚΑ Β΄ για ανάκριση. Άλλοι είπαν ότι είχε σκοτωθεί από τους πραξικοπηματίες, υπέδειξαν μάλιστα και τόπο ταφής. Δεν βρέθηκε ούτε εκεί.
Τελικά οι μαρτυρίες των συνστρατιωτών του αποκάλυψαν ότι μία-δύο μέρες μετά την εισβολή τον είδαν με το τάγμα του να φεύγει για να πολεμήσει. Τα οστά του Αντρέα βρέθηκαν τρυπημένα από σφαίρες σε ένα τάφο κοντά στον Άγιο Γεώργιο της Κερύνειας μαζί με άλλους δύο αγνοούμενους. Ο Αριστόδημος και η Γρηγορία έφυγαν από τη ζωή με αυτό τον καημό, για τον εικοσάχρονο λεβέντη τους που χάθηκε.

>>> Διαβάστε επίσης: Αντέχει ένα δεύτερο lockdown η κυπριακή οικονομία;<<<

Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που η ζωή τους βούλιαξε στο αίμα, στον πόνο και στο θάνατο που έφεραν στον τόπο μας ο ιμπεριαλισμός, ο φασισμός και ο εθνικισμός σβήνει σιγά-σιγά με τον καημό. Ολόκληρες οικογένειες, μαυροντυμένες, δακρυσμένοι συγγενείς παραλαμβάνουν κουτιά με τα οστά των δικών τους. Όλοι αυτοί, σβήνουν σιγά-σιγά μέσα στους προσφυγικούς συνοικισμούς και αλλού και ένας καημός σιγολιώνει τη ψυχή τους. Πότε θα λάμψει η δικαιοσύνη; Πότε θα δικαιώσουμε το αίμα που χύθηκε; Πότε θα κλείσουν οι πληγές για να ανθίσει σε αυτό τον τόπο το μέλλον;

Μόνο όταν καταφέρουμε να σηκώσουμε τα συρματοπλέγματα που ματώνουν τη βασανισμένη μας γη. Όταν καταφέρουμε να πέσουν τα οδοφράγματα. Όταν μπορέσει επιτέλους ο λαός μας να ζήσει ενωμένος σε μια επανενωμένη πατρίδα. Όταν καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε το χρέος μας απέναντι στα παλικάρια που θυσιάστηκαν. Το χρέος που δε μας αφήνει να γονατίσουμε μπροστά στον εφιάλτη της διχοτόμησης, που δυστυχώς τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ορθώνεται μπροστά μας.
Η Τουρκία ήταν διαχρονικά το εμπόδιο για την επίτευξη λύσης με τις αδιάλλαχτες θέσεις της. Πάντοτε είχε ως προτεραιότητα και προωθούσε τα δικά της συμφέροντα. Πώς μπορούμε να καταστήσουμε ανέφικτους τους στόχους της; Πώς μπορούμε να την υποχρεώσουμε είτε να συνεργαστεί στην ορθή βάση λύσης, είτε να εκτεθεί, πληρώνοντας το ανάλογο κόστος;

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι. Θα το πετύχουμε εμμένοντας στη συμφωνημένη βάση λύσης. Αυτό μας συμβουλεύουν όλοι διεθνώς να κάνουμε. Θα το πετύχουμε αξιοποιώντας το δίκαιο που έχουμε με το μέρος μας. Συνεργαζόμενοι με εκείνους τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας που θέλουν και αγωνίζονται και αυτοί για τη λύση και την επανένωση.

Η μόνιμη προσπάθεια της Τουρκίας και όσων αποφάσισαν ότι η διχοτόμηση είναι δήθεν  η καλύτερη λύση, είναι να προκληθούν προβλήματα, στην προσπάθεια της λύσης. Θέλουν να πείσουν ότι το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί με επανένωση της Κύπρου. Αυτό επιφορτίζει την πλευρά μας με διπλή ευθύνη. Να βρεθεί βήματα μπροστά. Να αναλαμβάνει συνεχώς πρωτοβουλίες που να αποδεικνύουν ότι εμείς θέλουμε λύση, ότι εργαζόμαστε για αυτή και το εννοούμε. Μόνο έτσι δεν θα πέσουμε στην παγίδα της τουρκικής πλευράς που μας περιμένει στη γωνία για να πει στη διεθνή κοινότητα ότι η ευθύνη είναι δική μας, άρα της χρωστούν την αναβάθμιση του ψευδοκράτους.

Τα πράγματα είναι σήμερα ακόμα πιο δύσκολα. Στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας βρέθηκε ο Ερσίν Τατάρ, ένας άνθρωπος εκφραστής των επιδιώξεων του Ερντογάν για λύση δύο κρατών. Οι επιδιώξεις της Τουρκίας υλοποιούνται βήμα-βήμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το άνοιγμα του παραλιακού μετώπου και όχι μόνο της Αμμοχώστου. Όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι σιγά-σιγά η Τουρκία θα επιδιώξει να φέρει τα πράγματα σε σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή.

Έχουν ήδη περάσει τρία χρόνια από το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά. Η θέση μας είναι δύσκολη, η διχοτόμηση μας κτυπά την πόρτα. Διχοτόμηση σημαίνει τουρκοποίηση του τόπου μας. Οι κυβερνώντες πρέπει να το συνειδητοποιήσουν αυτό πριν να είναι αργά και να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να γίνεται ξεκάθαρο ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι αυτή που θέλει λύση, βασισμένη στο συμφωνημένο πλαίσιο. Ότι είναι έτοιμη να εργαστεί με ειλικρίνεια προς αυτή την κατεύθυνση. Χωρίς παλινδρομήσεις και χωρίς αντιφάσεις.

Εμείς και όλοι όσοι αγωνίζονται για την ειρήνη στην Κύπρο επιμένουμε και θα επιμένουμε στη λύση του κυπριακού. Λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στο συμφωνημένο πλαίσιο. Λύση που θα επανενώνει τον τόπο και το λαό μας, τους θεσμούς και την οικονομία. Λύση που θα απαλλάσσει τον τόπο μας από τα συρματοπλέγματα, τα οδοφράγματα και τους ξένους στρατούς.   Λύση που θα ανοίγει το δρόμο της συμβίωσης του λαού μας σε ενωμένο Κράτος- συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς εγγυήσεις και παρεμβατικά δικαιώματα και με πολιτική ισότητα όπως προνοείται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Το μέλλον της Κύπρου δεν μπορεί να είναι η διχοτόμηση. Αρνούμαστε να χαρίσουμε τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία. Αρνούμαστε να σηκώσουμε τα χέρια και να παραδώσουμε τη μισή μας πατρίδα και το μέλλον αυτού του τόπου. Θέλουμε Κύπρο επανενωμένη, ειρηνική, Κύπρο που να ανήκει στο λαό της. Αυτό δε μας το ζητούν μόνο τα παιδιά μας, δεν το επιτάσσει μόνο το μέλλον. Το απαιτεί η θυσία όλων αυτών των παιδιών που έτρεξαν να υπερασπιστούν αυτό τον τόπο άοπλοι και προδομένοι. Το ζητά το αίμα τους που πότισε τον Πενταδάχτυλο, τη Μεσαορία, την Κερύνεια, κάθε σπιθαμή του τόπου μας που προδόθηκε από τα μέσα και από τα έξω. Το ζητούν τα μαρτυρικά λείψανα που ακόμα μένουν θαμμένα μέσα στα ερείπια και περιμένουν δικαίωση.

Μόνο έτσι δεν θα πάει χαμένη η θυσία του Αντρέα, η θυσία όλων των παλικαριών. Μόνο έτσι θα απαλύνει ο πόνος όλων αυτών που έμειναν πίσω. Μόνο έτσι θα τιμήσουμε τη μνήμη όσων θυσιάστηκαν, όσων χάθηκαν για την Κύπρο. Για τη θυσία τους, για την Κύπρο μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι την απελευθέρωση και την επανένωση.

Αιωνία σου η μνήμη Αντρέα. Εμείς θα παλέψουμε η θυσία σου να μην πάει χαμένη."