Την άποψη ότι η Βουλή για άλλη μια φορά σηκώνει τα χέρια και αφήνει μετέωρη τη ρύθμιση μηχανισμών ελέγχου κατά της διαφθοράς, εκφράζει μέσω γραπτής δήλωσης ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, Ιωνάς Νικολάου.

Σύμφωνα με τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης, "υπάρχει αδυναμία στο χειρισμό τόσο σοβαρών θεμάτων". Παράλληλα σημειώνει πως προκαλεί αίσθηση το γεγονός ότι "αγνοήθηκαν και αμφισβητήθηκαν ακόμη και διατάξεις που έχουν εισαχθεί από άλλους νόμους, οι οποίοι έχουν ήδη ψηφιστεί από την Βουλή και έχουν δοκιμαστεί επιτυχώς".

"Χρειάζονται να παρθούν μέτρα άμεσα γιατί στο τέλος οδηγούμαστε στην καταρράκωση του πολιτειακού μας συστήματος", σημειώνει ο κ. Νικολάου. 

Αυτούσια η δήλωση του Ιωνά Νικολάου: 

"H Βουλή για ακόμη μία φορά σηκώνει τα χέρια και αφήνει μετέωρη τη ρύθμιση μηχανισμών ελέγχου κατά της Διαφθοράς με την δικαιολογία «αυτό το νομοσχέδιο θα ολοκληρωθεί στο τέλος της επόμενης θητείας (της Βουλής)». Είναι εμφανής η αδυναμία χειρισμού τόσο σοβαρών θεμάτων και η Αντίληψη ότι τέτοιου είδους φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπιστούν ΑΜΕΣΑ με πράξεις και όχι με λόγια και πολιτικές δηλώσεις. Γιατί δεν υπάρχουν κακά νομοσχέδια, αλλά διαφωνίες στη ρύθμιση συγκεκριμένων ζητημάτων.  

Η συζήτηση τόσο σοβαρών νομοσχεδίων θα έπρεπε να θεωρείται ύψιστης σημασίας με την αρμόδια Επιτροπή να συνεδριάζει καθημερινώς μέχρι την ολοκλήρωση της κατ’ άρθρο συζήτησης, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για ενίσχυση των διατάξεων του και συμπερίληψη σημαντικών απόψεων που έχουν τεθεί ενώπιον αυτής. Η έκφραση διαφωνίας ή υποβολή νέων εισηγήσεων, οι πλείστες από αυτές δεν υποβλήθηκαν κατά την 18μηνη διαβούλευση,  δεν αποτελεί δικαιολογία για απόσυρση και επαναφορά νέου νομοσχεδίου προκαλόντας καθυστέρηση στην ρύθμιση τόσο σοβαρών θεμάτων. Η αρμόδια Επιτροπή, και ας με συγχωρέσουν οι φίλοι βουλευτές, οφείλει να επιμείνει στην συμπλήρωση τής εξέτασης του, να προβεί στις αναγκαίες κατά την κρίση αυτής τροποποιήσεις, να επιδείξει αποφασιστικότητα και να αφιερώσει κοινοβουλευτικό χρόνο, όπως έκανε στο παρελθόν για ρύθμιση ακόμη λιγότερο σοβαρών ζητημάτων.

Ωστόσο, αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι αγνοήθηκαν και αμφισβητήθηκαν ακόμη και διατάξεις που έχουν εισαχθεί από άλλους νόμους, οι οποίοι έχουν ήδη ψηφιστεί από την Βουλή και έχουν δοκιμαστεί επιτυχώς. Ενδεικτική είναι η αμφισβήτηση του ορισμού του αδικήματος της διαφθοράς, ο οποίος επαναλαμβάνεται σε άλλους νόμους, ως η Αρχή να αδυνατεί να εκπληρώσει τον ρόλο αυτής. 

Είναι αξιοπερίεργη η προσπάθεια που γίνεται, σύμφωνα πάντα με τα σημερινά δημοσιεύματα, για αμφισβήτηση των πάντων με στόχο την απόσυρση του εν λόγω νομοσχεδίου και την γενικότερη καθυστέρηση. Το σημαντικό για μία τέτοια Αρχή, είναι η ανεξαρτησία της και ως εκ τούτου χρησιμοποιήθηκε ο όρος Επίτροπος και αυτό δυστυχώς ενόχλησε γιατί παραπέμπει στους άλλους Επιτρόπους όπου αμέσως ζήτησαν την αλλαγή στον τίτλο του επικεφαλή της Αρχής. Στην παρούσα περίπτωση πρόκειται για μία Αρχή που έχει κυρίως προληπτικό χαρακτήρα, αλλά ο διερευνητικός ρόλος δεν επιτρέπει την διενέργεια ανακρίσεων και την δίωξη, καθώς αυτό θα ήταν αντίθετο με το άρθρο 113 του Συντάγματος. Η επιμονή να της αποδοθούν ανακριτικές εξουσίες, οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάργηση της ανεξαρτησίας της και την υπαγωγή αυτής υπό τον Γενικό Εισαγγελέα, περιορίζοντας ή εκμηδενίζοντας κατ’ αυτό το τρόπο τις εξουσίες ελέγχου κα τον ρόλο της σε θέματα πρόληψης. Παραγνωρίζουν ότι η πρόληψη είναι ο πιο ουσιώδης παράγοντας στην αντιμετώπιση της διαφθοράς με την συστηματική ενημέρωση, εκπαίδευση και την λήψη προληπτικών μέτρων.

Δεν πρέπει να διερωτόμαστε γιατί φτάνουμε σήμερα σε αυτά τα φαινόμενα, χρειάζονται να παρθούν μέτρα άμεσα γιατί στο τέλος οδηγούμαστε στην καταρράκωση του πολιτειακού μας συστήματος. Η πλειοψηφία του κόσμου είναι δικαιολογημένα εξαγριωμένη με την παρατηρούμενη κωλυσιεργία στη λήψη αποτελεσματικών μέτρων και στις ανυπόστατες πολιτικές δηλώσεις. Τα κόμματα οφείλουν και ορθώς εγείρουν ερωτηματικά, αλλαγές και βελτιώσεις στο νομοσχέδιο. Ο συντονισμός, η προώθηση και η ολοκλήρωση τής εξέτασης του νομοσχεδίου, κρίνεται από την αποτελεσματική διαχείριση των εργασιών τής Επιτροπής και η κατάληξη δεν μπορεί να είναι ο μηδενισμός του νομοσχεδίου όταν η βούληση ρύθμισης του είναι ανεπαρκής.  Γι’ αυτό με πλήρη σεβασμό και πολύ καλή γνώση των κοινοβουλευτικών εργασιών, έστω και τώρα ας δοθεί προτεραιότητα, αντί των οποιωνδήποτε δηλώσεων, στην δημιουργία αυτών των μηχανισμών ελέγχου με τις οποιεσδήποτε αναγκαίες βελτιώσεις και ρυθμίσεις, που θα επιτρέψουν την αποτελεσματική αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς."