Στον επιμνημόσυνο λόγο της η Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Αννίτα Δημητρίου στο μνημόσυνο των Ευάγγελου Φλωράκη, Στυλιανού Δεμέναγα, Πάρη Αθανασιάδη, Νικόλαου Γεωργίου και Μιχάλη Σιακαλλή, υπογραμμίζεται ότι η θυσία των αθάνατων στη συλλογική μνήμη αξιωματικών μας πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία, ώστε ενωμένοι να προχωρήσουμε σε εκείνες τις τομές που θα καταστήσουν σύγχρονη και ευνομούμενη την πολιτεία μας και ταυτόχρονα ικανή να αντιμετωπίσει κάθε είδους απειλή.

Αυτούσιος ο επιμνημόσυνος λόγος της κας Δμητρίου:

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και σεβασμού τιμούμε σήμερα, στον Iερό αυτό Nαό, τη μνήμη του Αρχηγού του ΓΕΕΦ Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, του Διοικητή της Αεροπορίας Ταξίαρχου Στυλιανού Δεμέναγα, του Σμηναγού Πάρη Αθανασιάδη, του Υποπλοίαρχου Νικόλαου Γεωργίου και του Σμηναγού Μιχάλη Σιακαλλή, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος.

Από το μαύρο εκείνο πρωινό της 10ης Ιουλίου 2002, που το ελικόπτερο Bell-206 της Εθνικής Φρουράς, στο οποίο επέβαιναν οι πέντε αλησμόνητοι αξιωματικοί, συνετρίβη, ενώ πραγματοποιούσε πτήση από το αεροδρόμιο Λακατάμειας προς την αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο, για παρακολούθηση νυκτερινής εκπαιδευτικής δραστηριότητας από τον Αρχηγό ΓΕΕΦ, συμπληρώνονται φέτος δεκαεννέα χρόνια. Οι μνήμες ωστόσο παραμένουν ζωντανές και η πολιτεία εξακολουθεί να είναι επιφορτισμένη με το εθνικό χρέος να διατηρεί άσβεστη τη μνήμη τους και να αποτίνει τις οφειλόμενες τιμές ως ένδειξη αναγνώρισης της θυσίας των πεσόντων αξιωματικών, που υπηρέτησαν με άδολο πατριωτισμό την πατρίδα.

Η είδηση, το πικρό εκείνο πρωινό, της πτώσης του μοιραίου ελικοπτέρου, εδώ στη γη των Κουκλιών, και συνακόλουθα του θανάτου ενός μάχιμου Αρχηγού και άλλων τεσσάρων εξαίρετων παλικαριών, που υπεραμυνόμενοι του όρκου έναντι της πατρίδας, όπως τους υπαγόρευε η συνείδησή τους, έγιναν ολοκαύτωμα στον βωμό του καθήκοντος, σκόρπισε σε ολόκληρη την Κύπρο και την Ελλάδα συγκλονισμό, απέραντη θλίψη και πόνο και βύθισε τις οικογένειές τους σε βαθύ πένθος.

Ο Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, με μακρά στρατιωτική υπηρεσία, κατά την οποία κέρδισε πολλές διακρίσεις, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς, έθεσε ως βασικό στόχο την ενδυνάμωση της επιχειρησιακής ικανότητας και ετοιμότητας της ημικατεχόμενης πατρίδας μας. Ηγετική φυσιογνωμία, με έντονα τα χαρακτηριστικά της εργατικότητας και της πειθαρχίας, τίμησε έμπρακτα τη θέση του Αρχηγού και κέρδισε μια θέση στην καρδιά όλων μας. Σε καιρούς χαλεπούς για τον τόπο μας πάλεψε με αποφασιστικότητα και αφοσίωση, με πράξεις και όχι μεγαλόστομα λόγια, για την αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό της Εθνικής Φρουράς, όπως του επέτασσε το καθήκον του. Υπήρξε ταυτόχρονα μια χαρισματική προσωπικότητα, που ως στάση ζωής είχε την απλότητα και την αγάπη στον άνθρωπο, εμπνέοντας την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό προς το πρόσωπό του και δημιουργώντας αίσθημα ασφάλειας στον κυπριακό λαό.  Στην Κύπρο που τόσο αγάπησε και αγαπήθηκε, και συγκεκριμένα στη γη της Πάφου, γενέτειρας της συζύγου του, έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή.

Ο ταξίαρχος Στυλιανός Δεμέναγας, ικανότατος και έμπειρος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, στο σύντομο χρονικό διάστημα που διετέλεσε διοικητής Αεροπορίας της Εθνικής Φρουράς, εργάστηκε άοκνα και μεθοδικά για την αναβάθμιση της Αεροπορίας αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του και κερδίζοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό όσων είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του.

Αξιωματικός με επαγγελματισμό, δυναμισμό και τόλμη, αλλά και πολύτιμος συνεργάτης, που εκτελούσε με ζήλο και πάθος κάθε αποστολή που του ανατίθετο ήταν ο σμηναγός Πάρης Αθανασιάδης, κυβερνήτης του ελικοπτέρου. Πέραν της εκτίμησης που έχαιρε για τον επαγγελματισμό του, ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα αγαπητός, που διακρινόταν για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του.

Πιστός στο καθήκον και στην πατρίδα, ο συγκυβερνήτης του ελικοπτέρου, υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής, εκτός από υποδειγματικός αξιωματικός, διακρινόταν, ως άνθρωπος, για τη φιλοτιμία, την ευγένεια και την καλοσύνη του.

Ο υποπλοίαρχος Νικόλας Γεωργίου, υπασπιστής του Αρχηγού Ευάγγελου Φλωράκη, παρέμεινε αφοσιωμένος μέχρι τέλους στον αρχηγό του και υπηρέτησε με ανυστεροβουλία την πατρίδα. Ως άνθρωπος διακρινόταν για τη σεμνότητα, την ταπεινότητα και την πραότητά του.

Η φωτεινή παρουσία στην Εθνική Φρουρά του Αρχηγού Ευάγγελου Φλωράκη και των συνεργατών του, Στυλιανού Δεμέναγα, Νικόλαου Γεωργίου, Πάρη Αθανασιάδη και Μιχάλη Σιακαλλή κόσμησε τη σύγχρονη ιστορία της Κυπριακής Εθνοφρουράς. Η θυσία τους στο πεδίο της τιμής και η ανιδιοτελής προσφορά τους στην πατρίδα τούς καθιστούν λαμπρό υπόδειγμα φιλοπατρίας, αυταπάρνησης και ηρωισμού, καθώς και σύμβολα αγωνιστικότητας και ακούραστης προσήλωσης στο εθνικό χρέος. Ταυτόχρονα, τους κατατάσσει στον κατάλογο των σύγχρονων εθνικών ηρώων, που συνιστούν αστείρευτη πηγή από την οποία μπορούμε να αντλούμε δύναμη, για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική δικαίωση της μαρτυρικής μας πατρίδας.

Ανταποκρινόμενοι στις προκλήσεις και στους κινδύνους που ελλοχεύουν στην περιοχή μας, οφείλουμε συλλογικά και συντεταγμένα να δεσμευτούμε ότι θα πράξουμε ό,τι είναι δυνατό, για να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοια τραγικά γεγονότα, που πλήττουν τις ένοπλες δυνάμεις μας, προκαλώντας ταυτόχρονα αβάσταχτο πόνο και πολλά γιατί. Η θυσία των αθάνατων στη συλλογική μνήμη αξιωματικών μας πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία, ώστε ενωμένοι να προχωρήσουμε σε εκείνες τις τομές που θα καταστήσουν σύγχρονη και ευνομούμενη την πολιτεία μας και ταυτόχρονα ικανή να αντιμετωπίσει κάθε είδους απειλή.

Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.