ΓΡΑΦΕΙ Η 
ΞΕΝΙΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Η Ελένη Χ’ Μιχαήλ γεννήθηκε στην κατεχόμενη από τους Τούρκους Ακανθού της Κύπρου. 

Το όνειρο της ήταν να γίνει δασκάλα στο χωριό της, την Ακανθού που όπως σημειώνει ήταν δασκαλοχώρι, αλλά η εισβολή και ο εκτοπισμός δεν της το επέτρεψαν για περισσότερο από τρεις μήνες.

Ακόμη και ο γάμος της με τον συγχωριανό τότε και σήμερα άντρα της Σωτήρη Χ’ Μιχαήλ, δεν έγινε στην Ακανθού λόγω της εισβολής το 1974.

Επίσης, έχει εκδώσει 10 βιβλία, ανάμεσα σε αυτά μυθιστορήματα, διηγήματα καθώς και Χριστουγεννιάτικες Ποιητικές σκηνές ανάμεσα σε άλλα, ενώ έργα της διδάχτηκαν σε σχολεία. Όπως ανέφερε στην Brief, «Το να διδάσκω δικά μου κείμενα στην τάξη και στις γιορτές, μεγάλη τιμή και συγκίνηση».

Επιπρόσθετα, έργα της έχουν βραβευτεί σε πολλούς διαγωνισμούς. 

Επιπλέον, δεν θα μπορούσε να μην ξεχωρίζει στην πορεία της το γεγονός ότι υπηρέτησε για 15 χρόνια ως Πρόεδρος του Προσφυγικού Σωματείου «Η Ακανθού», καταφέρνοντας με άξιους συνεργάτες να δημιουργούν συνθήκες, δράσεις, σχέσεις που να κρατούν τον κοινωνικό ιστό των Ακανθιωτών δεμένο κάτι που αποτελεί ένα από τους στόχους της ως Δήμαρχος της Ακανθούς.

Είναι η Δήμαρχος Ακανθούς, από τον Γενάρη του 2017.

ΣΠΟΥΔΕΣ

• Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου.

• Κάτοχος πτυχίου Παιδαγωγικών από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

• Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο Μ.Α. στη Γλώσσα και τον Πολιτισμό από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

• Εργάστηκε ως δασκάλα στα δημοτικά σχολεία υπηρετώντας σε διάφορες θέσεις όπως Β. Διευθύντρια, Διευθύντρια και Σύμβουλος Επιθεωρήτρια, για συνολικά 40 χρόνια.

• Συνεργάζεται με το ΡΙΚ και με το περιοδικό Παιδική Χαρά.

• Υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως Πρόεδρος του Προσφυγικού Σωματείου «Η Ακανθού» και της Συντονιστικής Επιτροπής Χριστ. Συνδέσμων γυναικών της Ι. Μ. Ταμασού και Ορεινής.

• Εξελέγη Δήμαρχος Ακανθούς τον Γενάρη του 2017 . 

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ

• Συμμετείχε σε πολλές αποστολές Θρησκευτικής Διαφώτισης σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης με διαλέξεις σε Πανεπιστήμια, ομιλίες σε ενορίες και προγράμματα σε σχολεία.

• Τιμήθηκε με μετάλλιο από τον Αρχιεπίσκοπο Λευκορωσίας. 

• Έργα της έχουν βραβευτεί σε πολλούς διαγωνισμούς όπως: Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού νεανικού βιβλίου, Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά Αθηνών, Εταιρεία Ελληνικών και Χριστιανικών Γραμμάτων Αθήνας, ΕΠΟΚ Κύπρου και Ελλάδας, Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, ΡΙΚ, ΣΙΜΑΕ και άλλους.

Έχουν εκδοθεί τα ακόλουθα βιβλία της:

• Χέρι με χέρι (μυθιστόρημα)

• Μικροί στον αγώνα (μυθιστόρημα)

• Κοντά στη μητέρα (μυθιστόρημα) Α’ βραβείο Σ.Π.Ν.Β.

• Πρώτη ανάσταση (διηγήματα)

• Παίζοντας… Θυμούμαι (βιβλίο ποικίλης ύλης)

• Γυρεύοντας το φως (Χριστουγεννιάτικες ποιητικές σκηνές)

• Σαν παραμύθι ο αγώνας μας (Αφιέρωμα στο 1955)

• Ταξιδεύοντας με τον οδοντωτό – πράσινος κουμπαράς, συμμετοχή σε ανθολογία στην Αθήνα (παραμύθια)

• Από τα Ουράλια στα Ουράνια (διηγήματα) αριστείο ΕΠΟΚ Αθηνών

• Λεύκωμα Χρωμάτων, αρωμάτων, γεύσεων κι αγιασμάτων – Δήμου Ακανθούς

- Τι σας ξεκουράζει μετά από μια πιεστική μέρα;

Ονειρεύομαι να  ’χω απεριόριστο χρόνο ελεύθερο για να μπορώ να διαβάζω  και να γράφω, να παρακολουθώ θέατρο, να παίζω νε τα εγγόνια, να παρακολουθώ πνευματικές συνάξεις, να ταξιδεύω σε χώρους πνευματικού ανεφοδιασμού, να συμμετέχω σε κατασκηνώσεις με παιδιά – νέους – οργανωμένες γυναίκες, να συμμετάσχω στις λατρευτικές ακολουθίες της εκκλησίας, να κάνω εκδρομές με την οικογένεια και φίλους στη φύση, να μαζεύω όλη την οικογένεια και φίλους για φαγητό και διασκέδαση.

Μια πιεστική μέρα για μένα ξεκουράζεται με μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα μέρα κι ας είναι εξίσου πιεστική.

-Ποια είναι τα ενδιαφέροντα σας;

Μ’ αρέσουν όλες οι υγιείς δραστηριότητες.

Να γράφω, να τραγουδώ και να χορεύω.

Να διδάσκω παιδιά και νέους για γλώσσα, λογοτεχνία, θρησκευτικά θέματα.

Να γνωρίζω ξένους τόπους κι ανθρώπους

να ξεναγώ ξένους στον τόπο μου

να μιλώ για την κατεχόμενη γη μου

Να είμαι δίπλα σ’ όποιον έχει ανάγκη.

Να μαγειρεύω (ζυμαρικά, ζαχαροπλαστική κ.ά).

Να ασχολούμαι ψυχή τε σώματι μ’ ό,τι μπορεί να προβάλλει την Ακανθού και τους Ακανθιώτες, να εμπνέει, να μορφώνει και να συντηρεί την ελπίδα του γυρισμού.

Να γράφω ιστορίες για παιδιά και να τις ζωγραφίζει ο άντρας μου που είναι γεωπόνος και ζωγράφος.

Να ταξιδεύω και να γνωρίζω με τον σύζυγό μου την Κύπρο (αυτή είναι ανάπαυση).

-Ποια/ες θεωρείτε ότι ήταν από τις πιο σημαντικές σας ενέργειες στην μέχρι τώρα πορεία σας;

Ήταν όνειρο να γίνω δασκάλα στο χωριό μου, την Ακανθού που ήταν δασκαλοχώρι. Δυστυχώς η εισβολή κι ο εκτοπισμός δεν μου το επέτρεψαν, θεωρώ όμως ευλογία που μπόρεσα να εργαστώ έστω και για τρεις μήνες ως αντικαταστάτρια εκεί, το 1974… αξέχαστη εμπειρία.

Η ετοιμασία για τον γάμο μου με τον συγχωριανό μου Σωτήρη. Ένα γάμο που δεν έγινε για 11 μέρες. Βγάλαμε τις προσκλήσεις, καλέσαμε τον κόσμο για τις 25.8.74 στην Ακανθού αλλά φύγαμε στις 14.8.74 στην προσφυγιά. Ο γάμος έγινε φτωχικά το 1975.

Επαγγελματικά δούλεψα για 40 χρόνια ως δασκάλα, Β. Διευθύντρια, Διευθύντρια και Σύμβουλος Επιθεωρήτρια. Έζησα αμέτρητες χαρές και καταξίωση. Κούραση όμως που συνοδεύεται με προσφορά κι αγάπη είναι ευλογία. Θα ξαναγινόμουν δασκάλα με οποιοδήποτε κόστος.

Η παραλαβή του ΜΑ μου με άριστα από το ΑΠΘ, στα πενήντα μου χρόνια, ήταν συγκινητική και αναπάντεχη.

Η γέννηση 5 αγοριών και 8 εγγονιών στιγμές μοναδικές κι ανεπανάληπτες. Όλες οι χαρές του κόσμου τα παιδιά.

Η για 30 χρόνια σχεδόν πορεία μου στις Ανατολικές χώρες (Πολωνία, Λευκορωσία, Λιθουανία, Ρωσία κ.ά ) για διαφώτιση θρησκευτική και εθνική (Ακανθού, εισβολή, κατοχή –καθώς και για παιδαγωγικά θέματα). Ονειρεμένη κι απερίγραπτη πορεία.(Δόθηκε επίσης βοήθεια  πνευματική και υλική, στην οργάνωση παιδικών κατασκηνώσεων, κτίσιμο εκκλησιών κ.ά.) Ηταν μια συμμετοχή σε πρόγραμμα της εκκλησίας Παναγίας Παλλουριώτισσας με τον π. Γεώργιο Αντωνίου.

Το να διδάσκω δικά μου κείμενα στην τάξη και στις γιορτές, μεγάλη τιμή και συγκίνηση. Αυτό γινόταν και σ’ όλα τα σχολεία της Κύπρου.

Το να παρευρεθώ ως τιμώμενη για τα κείμενα ή τα βιβλία μου σε πολλές απονομές βραβείων ύστερα από συμμετοχή σε διαγωνισμούς, ήταν μοναδικό.

Το ότι υπηρέτησα για  15 χρόνια ως Πρόεδρος του Προσφυγικού Σωματείου «Η Ακανθού», υπήρξε μια θητεία με συνεργάτες άξιους που ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου όλης. Κατορθώσαμε να αποκτήσουμε δικό μας κτίριο και να δημιουργήσουμε ποδοσφαιρική ομάδα, να οργανώσουμε εκδρομές τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου και άλλες πολλές δραστηριότητες.

Η παρουσία μου στη Βράβευση της Ακανθούς (πρακτικά Συνεδρίων) από την Ακαδημία Αθηνών σταθμός και τιμή ύψιστη.

Η έκδοση, παρουσίαση, βράβευση 10 βιβλίων μου – χαρά και ευτυχία.
Οι γάμοι ή τα πτυχία των παιδιών μου όνειρο ζωής που υλοποιήθηκε.

Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες. Ο χρόνος δεν μας παίρνει. Φτάνει να δηλώσω πως όταν δεν κάνω κάτι όλοι νομίζουν ότι είμαι άρρωστη.

-Ποιος ο στόχος, τα πλάνα σας ως Δήμαρχος Ακανθούς;

Να είμαι στοχοπροσηλωμένη στη λευτεριά της Ακανθούς κόντρα στις Κασάντρες και τα υπογείως τεκταινόμενα που μας πικραίνουν.

Να δημιουργώ συνθήκες, δράσεις, σχέσεις που να κρατούν τον κοινωνικό ιστό των Ακανθιωτών δεμένο.

Να λύω προβλήματα όπου μπορώ.

Να στηρίζω όλα τα οργανωμένα σύνολα της Ακανθούς.

Να αναστηλώσουμε τα 22 ξωκλήσια της κατεχόμενης γης.

Να καταγράψω και να αναδείξω ότι έχει σχέση με την Ακανθού.

Να βοηθήσω να συμμαζευτούμε όλοι γύρω από το Παρεκκλήσι του Χρυσοσώτηρα στην προσφυγιά.

Να συνεχίσω με τους συνεργάτες μου την προβολή της Ακανθούς στα ΜΜΕ καθώς και σε Κέντρα Λήψης Αποφάσεων Εξωτερικού.

Να γυρίσουμε πίσω με την Εικόνα μας λεύτεροι, αφού δικαιωθούν όλοι οι συγχωριανοί μου.

Να  μου δώσει ο Θεός δύναμη να φανώ ταπεινά αντάξια της εμπιστοσύνης και των προσδοκιών των συγχωριανών μου.