ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Από την «περίφημη» πρόταση Λιλλήκα για προπώληση μέρους από τις «αξιοποιήσιμες» ποσότητες φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει 10 χρόνια, κατά τα οποία η μοναδική σταθερά που καταγράφεται στα θέματα ενεργειακής πολιτικής είναι η αδράνεια. 

Τέλη του 2011 άναψε για πρώτη φορά φλόγα στην πλατφόρμα ερευνητικών γεωτρήσεων της Noble Energy, ως ένδειξη της ύπαρξης και της ποιότητας έστω κάποιας ποσότητας φυσικού αερίου. 

>>> Διαβάστε επίσης: Πώς ψηφίζουμε;  <<<

Έπειτα, αδειοδοτήθηκαν επιπλέον τεμάχια στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ εκκρεμεί το ζήτημα διαμοιρασμού ποσοτήτων ή έστω μια κοινά αποδεkτή συμφωνία εκμετάλλευσης των ποσοτήτων του «Αφροδίτη» με το Ισραήλ. Μια άλλη σημαντική -σε επίπεδο επικαιρότητας και μόνον- είδηση ήταν το πλάνο για τον EastMed το οποίο κατέληξε σε κάποιο συρτάρι ξεχασμένο μετά από τις αρχικές, πομπώδεις δηλώσεις για τον υποθαλάσσιο αγωγό διασύνδεσης της ανατολικής Μεσογείου με την ηπειρωτική Ευρώπη. 

Και φτάνουμε στο σήμερα, στο οποίο αυτό που παρατηρείται είναι διστακτικότητα, προσεγγίσεις στο περίπου και με πολλούς αστερίσκους έως και φόβος στο να τοποθετηθούν απλά, κατανοητά και ξεκάθαρα για το θέμα των υδρογονανθράκων και ευρύτερα της ενεργειακής πολιτικής. Οι υποψήφιοι φαίνεται να φοβούνται να αγγίξουν το συγκεκριμένο θέμα και στο ενδεχόμενο να κάνουν λάθος και να εκτεθούν επιλέγουν επιμελώς να αποφεύγουν το ζήτημα. 

>>> Διαβάστε επίσης: Οι έξι φυλές των ψηφοφόρων <<<

Το ανησυχητικό που προκύπτει από τη συγκεκριμένη κατάσταση είναι ότι ο σχεδιασμός της χώρας τα τελευταία 10-12 χρόνια κρίνεται, εν πολλοίς, στις πολιτικές εξελίξεις και στις πολιτικές μη εξελίξεις. Είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι ο ισχυρός παράγοντας που ονομάζεται Τουρκία έχει κάνει εμφανώς ξεκάθαρες τις προθέσεις του επί του θέματος των υδρογονανθράκων, ακόμη και με ενέργειες παρεμπόδισης ερευνητικών πλοίων μεγάλων εταιρειών και σημαντικών χωρών και με δημιουργία συνθηκών που έφτασαν στα όρια του casus belli.

Η διασύνδεση του φυσικού αερίου με το σενάριο της λύσης ακόμη και με το σενάριο να λειτουργήσει ως ένα πολύ ισχυρό Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης έχει αναφερθεί περιστασιακά και με μισόλογα. Κανένας υποψήφιος δεν παίρνει το ρίσκο και μέσα από το πρόγραμμά του να αναφερθεί σε συγκεκριμένες ποσότητες φυσικού αερίου, σε ακριβές πλάνο αξιοποίησής του (εμπορικές συμφωνίες, αγωγοί, πλωτό ή χερσαίο τερματικό κτλ) και σε εύλογο χρονικό ορίζοντα. 

Το ενεργειακό πλάνο που εδώ και χρόνια ασθμαίνει παρουσιάζει αντίστοιχη εικόνα και κατά την προεκλογική περίοδο, ως μια ακόμη ένδειξη του πέπλου χαμηλών προσδοκιών που σκεπάζει κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα, από την ενέργεια ως το Κυπριακό και από τα κοινωνικά ζητήματα στα θέματα οικονομίας, πράσινης και ψηφιακής μετάβασης.