ΑΠΟΨΗ: Άδικος ο κόπος σου Αναστασιάδη. Η ΔΔΟ έχει πεθάνει. 

Μα όταν κτίζεις μια λύση και αρχίζεις με προαποκλεισμούς το 2019, που θα σε οδηγήσει αυτό; … μιλάμε για προσπάθεια επίτευξης λύσης, με μια ΔΔΟ, της οποίας ο πυρήνας της είναι ο εθνοτικός διαχωρισμός!!! Αν είσαι Έλληνας θα δικαιούσαι να ψηφίσεις τον τάδε, αν είσαι Τούρκος τον τάδε. Αστεία πράματα. Η ΔΔΟ, αυτή η ΔΔΟ, έχει πεθάνει. Πάρτε το χαμπάρι. 


ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
@tsangarisp

Για άλλη μια φορά ο Νίκος Αναστασιάδης θα αφιερώσει μερικές ώρες (26/2) με τον Μουσταφά Ακκιντζί σε μια συνάντηση για «άτυπη» συζήτηση (αλήθεια, τι σημαίνει «άτυπη» και τι «τυπική» συζήτηση;) για το κυπριακό. Με στόχο όμως τι; Ποιο θα είναι το αντικείμενο συζήτησης; Το Κυπριακό; Μα αυτό συζητείται εδώ και μερικές δεκαετίες με βάση λύσης την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και πάντοτε σκοντάφτει και κάπου. Την μια είναι στο Εδαφικό, την άλλη είναι στις Εγγυήσεις και την μεθάλλη είναι στην «θετική ψήφο».

Άδικος ο κόπος του Νίκου Αναστασιάδη. Διότι ο Μουσταφά Ακκιντζί πρώτα και κύρια δεν είναι ο αρμόδιος για να συζητήσει τα «καυτά θέματα» που εκκρεμούν. Δεν είναι ο αρμόδιος και δεν μπορεί, παρά το ότι ο ίδιος ενδεχομένως να θέλει, να συζητήσει ούτε για την Μόρφου, ούτε για τις Εγγυήσεις, ούτε για τον κατοχικό στρατό, ούτε για το μονομερές δικαίωμα. Για το μόνο που είναι εξουσιοδοτημένος -αν είναι- να συζητά είναι για την εκ περιτροπής προεδρία και για την «θετική ψήφο». Συνεπώς, να συζητήσουν, να πουν τι; Για το θεαθήναι; 

>>> Άρθρα, Απόψεις Brief <<<

Ο Πρόεδρος οφείλει βεβαίως να συναντήσει τον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Οφείλει να προσπαθεί. Οφείλει να συνομιλεί. Άλλωστε ο διάλογος δεν έβλαψε κανένα. Όμως το να γίνεται διάλογος με αναρμόδιους και κατ’ επέκταση χωρίς αποτέλεσμα εγκυμονεί σοβαρότερους κινδύνους. Διότι ο χρόνος κυλά και την ίδια ώρα παγιώνονται τα τετελεσμένα που οδηγούν σε δρόμο χωρίς επιστροφή. 

Στην ουσία βρισκόμαστε στο τέλος αυτού του δρόμου. Ο δρόμος, που ονομάζεται ΔΔΟ, φτάνει στο τέλος του. Φτάσαμε στο τέλος του. Λύση με βάση την ΔΔΟ δεν μπορεί να επιτευχθεί. Αυτό το είχαμε γράψει αρκετές φορές με την πλέον πρόσφατη προ δυο βδομάδων (ΑΠΟΨΗ: Και μετά την ΔΔΟ, τι;). 

Η ΔΔΟ δεν μπορεί να εφαρμοστεί ως ένα μοντέλο λύσης που θα οδηγήσει την ενωμένη Κύπρο στην επόμενη 20ετία. Η ΔΔΟ είναι ένα πλαίσιο σαράβαλο. Εκπονήθηκε προ 40ετίας (42χρόνια πριν για την ακρίβεια) και θεωρήθηκε τότε από την Ελληνοκυπριακή πλευρά ως το «ύστατο» «ανάχωμα» μπροστά στον φόβο για κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία.  

Πρόκειται για ένα πλαίσιο, το οποίο ίσως το 1977 να θεωρείτο ως «καλό υπό τις περιστάσεις». Αλλά όχι το 2019. Μπορεί να θεωρείτο το 1977 ως «ύστατη προσπάθεια» αλλά όχι το 2019. Το 1977 ο κόσμος ήταν αλλιώς. Το 2019 είναι αλλιώς και το 2040 θα είναι αλλιώς. Το 1977 η ΔΔΟ μπορεί να φάνταζε (και μπορεί όντως να ήταν) το μοντέλο λύσης που θα οδηγούσε την Ενωμένη Κύπρο στο 2000. Αλλά σήμερα, το 2019, δεν νοείται να θεωρείται ότι θα είναι το μοντέλο που θα επανενώσει την Κύπρο και θα την οδηγήσει στο 2040. Μπορεί να την οδηγήσει πίσω, στο 1977 αλλά σίγουρα δεν μπορεί να την οδηγήσει στο 2040. 

Γιατί; Το κυριότερο; Μα όταν κτίζεις μια λύση και αρχίζεις με προαποκλεισμούς το 2019, που θα σε οδηγήσει αυτό; Ας αρχίσουμε με το πλέον απλό και να το αντιστρέψουμε: 

Ό,τι ισχύει σε μια ευρωπαϊκή χώρα, ό,τι ισχύει στην ΕΕ να ισχύσει και στην ενωμένη Κύπρο. Και ας ονομάζεται ΔΔΟ. Θα σου πουν όχι οι Τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα. Ξεκάθαρα. Μας το είπαν 1000 φορές και θα μας το πουν άλλες 1000 αν χρειαστεί

Εδώ μιλάμε για ειδικές πλειοψηφίες, για εσαεί διασφάλιση πλειοψηφιών, για κατηγοριοποίηση του δικαιώματος απόκτησης περιουσίας και χίλιους άλλους δυο περιορισμούς και προαποκλεισμούς που μόνο σε εφιάλτη θα μπορούσε να τους δει η ΕΕ.  Μα μιλάμε για προσπάθεια επίτευξης λύσης, με μια ΔΔΟ, της οποίας ο πυρήνας της είναι ο εθνοτικός διαχωρισμός!!! Αν είσαι Έλληνας δικαιούσαι να ψηφίσεις τον τάδε, αν είσαι Τούρκος τον τάδε.

Είναι αυτή μια σύγχρονη λύση που να συνάδει με τις αρχές και αξίες της ΕΕ; Ή του Δυτικού κόσμου; Αστείο έτσι; 

Και από πάνω, να θέλει και η Τουρκία να «μας προσέχει». Να μας «εγγυάται». Να μας πατρονάρει ως κράτος. Αλλά κατά τα άλλα να θεωρείται εφικτή η ΔΔΟ. Αυτή η ΔΔΟ. Με αυτές τις ρήτρες.  

Η ΔΔΟ, αυτή η ΔΔΟ, έχει πεθάνει. Πάρτε το χαμπάρι.  

Παναγιώτης Τσαγγάρης