ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Όλοι λένε πως τα όσα ζήσαμε με την καραντίνα και την πανδημία θα μας κάνουν καλύτερους ως άτομα και ως κοινωνίες. Δεν είμαι και τόσο σίγουρος, αν και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία θα συνεχίσω να ελπίζω. Το μόνο σίγουρο είναι πως με την απελευθέρωση του χρόνου μας δόθηκε η ευκαιρία να φιλοσοφήσουμε τη ζωή. Φαντάζομαι πως και εσείς όπως εγώ, ξέρετε πως το φιλοσοφείν είναι χρονοβόρο, γι’ αυτό και οι αρχαίοι φιλόσοφοι δεν επιτελούσαν άλλη εργασία αλλά κάθονταν όλη μέρα αραχτοί και σκέφτονταν τα πολλά και πολύπλοκα που καθόριζαν τον τρόπο ύπαρξης του κόσμου τους.

>>> Αν έχετε πρόβλημα και δεν βλέπετε φωτογραφίες, έγγραφα, πίνακες στο θέμα μπορείτε να πατήσετε εδώ <<<

Καλή ώρα και εγώ λοιπόν, αραχτός στα καμένα μου δάση, φιλοσοφώ. Για την ελευθερία και την αναγκαιότητα που ως έννοιες αντίθετες υποβοηθούν η μία τον ορισμό και την κατανόηση της άλλης. Την ελευθερία ως τη δυνατότητα του καθενός από εμάς να επιλέγει ιδέες, σκέψεις, πράξεις, συμπεριφορές, τρόπο ζωής, στόχους και την αναγκαιότητα η οποία επιβάλλεται από τη φύση των πραγμάτων άρα δεν έχουμε δυνατότητα επιλογής και πρέπει να υπακούσουμε. Μπορούμε να επιλέξουμε την ελευθερία αγνοώντας την αναγκαιότητα και να συνεχίσει να γυρίζει ο κόσμος με τον τρόπο που ξέρουμε; Θα μπορούσε ένα χρυσόψαρο να επιλέξει την ελευθερία του αέρα ενώ η αναγκαιότητά του, του επιβάλει τη γυάλα του με το νερό;

Επειδή η φιλοσοφία είναι η μητέρα των επιστημών και πρέπει να ακολουθεί την επιστημονική διαδικασία της παρατήρησης, της διατύπωσης του προβλήματος, της υπόθεσης, του πειράματος, της καταγραφής των αποτελεσμάτων και του συμπεράσματος θα επιχειρήσω να προβληματιστώ για την ελευθερία και την αναγκαιότητα στη βάση των σύγχρονων ζητημάτων που μας απασχολούν ως κοινωνία.

Υπάρχει σίγουρα μεταναστευτικό πρόβλημα. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που μετακινούνται στον κόσμο μας για διάφορους λόγους. Υπάρχουν οικονομικοί μετανάστες, περιβαλλοντικοί και πολιτικοί πρόσφυγες και θα πρόσθετα κράτη που χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό για πολιτικούς σκοπούς. Η παρατήρηση λοιπόν καταγραμμένη και αναμφισβήτητη.

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Το πρόβλημα που δημιουργείται με το μεταναστευτικό ρεύμα στηρίζει το φιλοσοφικό μας δίλημμα. Έχουν οι άνθρωποι αυτοί το βασικό δικαίωμα επιβίωσης και διεκδίκησης μιας καλύτερης ζωής. Και, ναι, θα έπρεπε να έχουν την ελευθερία να επιλέξουν την νέα τους πατρίδα. Τη χώρα εκείνη που θα τους προσφέρει τη ζωή που επιθυμούν σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας. 

Την ίδια ώρα συνυπάρχει στο πρόβλημα/δίλημμα και η αναγκαιότητα να διατηρηθεί η ισορροπία, η ευημερία, η ταυτότητα του πληθυσμού στη χώρα υποδοχής. Διατυπώνοντας την υπόθεση πως θα έπρεπε να αφήσουμε την ελευθερία (διακίνησης) να ξεπεράσει την αναγκαιότητα οδηγεί σε μια ανεξέλεγκτη ροή μετανάστευσης, καθοδηγούμενη από αλλότρια συμφέροντα πολλές φορές, και το πείραμα καταλήγει σε παταγώδη αποτυχία. 

Γιατί απλούστατα, ούτε οι μετανάστες βρίσκουν στη χώρα υποδοχής αυτό που αναζητούν μιας και ο αριθμός τους ξεπερνά στις πλείστες των περιπτώσεων το όριο που μπορεί να υποστηρίξει η χώρα υποδοχής για να μπορεί να τους προσφέρει την αξιοπρεπή διαβίωση που αιτούνται και δικαιούνται, ούτε όμως και οι γηγενείς πληθυσμοί διατηρούν τον τρόπο ζωής όπως τον έχουν επιλέξει και την ταυτότητά τους όπως αυτή έχει διαμορφωθεί ιστορικά σε βάθος χρόνου στη δική τους πατρίδα. 

Τα αποτελέσματα λοιπόν καταγράφονται με αρνητικό πρόσημο και για τις δύο μεταβλητές. Συμπέρασμα; Μήπως, λέω, μήπως η ελευθερία στη διακίνηση χωρίς την υιοθέτηση του όρου της αναγκαιότητας, όπως έχει περιγραφεί πιο πάνω δεν μπορεί να οδηγήσει σε ευτυχές τέλος; Μήπως δεν μπορούν να ζήσουν ούτε αυτοί καλά, ούτε και εμείς καλύτερα; Μήπως το παραμύθι τόσο της καινούριας, καλύτερης ζωής για τους μετανάστες, όσο και της αλτρουιστικής, ειρηνικής, αλληλέγγυας, αντιρατσιστικής συνύπαρξης για τους γηγενείς πληθυσμούς καταρρέει ως χάρτινος πύργος;

Παρόλο που προσωπικά λοιπόν, ως Ρομπέν, την ελευθερία τη θέτω υπεράνω της αναγκαιότητας, υπάρχουν περιπτώσεις, πολλές, που αν δεν λάβει υπόψη της την αναγκαιότητα, αυτοακυρώνεται μιας και δεν οδηγεί στον επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι η ευτυχία, η επιτυχία, η ισορροπία, το βέλτιστο.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Το μεταναστευτικό λοιπόν, τόσο σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο εγχώριο, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί στη βάση της ενσωμάτωσης και της συμπερίληψης της αναγκαιότητας μέσα στην έννοια της ελευθερίας. Ναι, πρέπει να σταματήσουν οι εικονικοί γάμοι και οι δήθεν φοιτητές να πλημμυρίζουν τα κουτσουρεμένα ούτως ή άλλως από την εισβολή και κατοχή εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρέπει να κλείσουν οι τρύπες στη γραμμή αντιπαράταξης, της πράσινης αν θέλετε γραμμής, της γραμμή που τέλος πάντων χωρίζει, χρόνια τώρα, την πατρίδα μας στα δυο.

Θα πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στην ελευθερία του μετανάστη και του διεκδικητή πολιτικού ασύλου και την αναγκαιότητα να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και εμείς στη δική μας πατρίδα γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε να συνυπάρχουμε. Όλοι μαζί ναι αλλά τόσοι όσοι. Κύριοι αρμόδιοι να αναλάβετε τις ευθύνες σας πάραυτα λοιπόν.

Υπογραφή: Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: « Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών από τους εργοδότες είναι η διαιώνιση της σκλαβιάς» (Κάρλ Μάρξ / ... Έτσι για να μην λένε κάποιοι άλλα)

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας