Η Κύπρος δεν μπορεί να συνεχίσει τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου». Δεν μπορεί να είναι μια με την Μόσχα και μια με την Ουάσιγκτον. Θα πρέπει να επιλέξει… ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας έχει υποχρέωση να προωθήσει και να αναπτύξει αυτό τον διάλογο αλλά να ληφθούν και αποφάσεις…

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Παλαιότερα η Στήλη είχε τοποθετηθεί επί του θέματος «Πρότασης Μενέντεζ». Και είχε επισημάνει ότι η άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο δεν ήταν το σημαντικότερο σημείο της Πρότασης. Γιατί; Προφανές. Διότι η Κύπρος είτε με εμπάργκο είτε χωρίς δεν πρόκειται να παραγγείλει είτε Apache είτε F-35. Η ουσία της Πρότασης Μενέντεζ δεν ήταν/είναι η άρση του εμπάργκο αλλά ότι η Κύπρος μεταφέρεται εντός του κυκεώνα αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Και ότι η «Νήσος μας» θα πρέπει λίαν συντόμως να επιλέξει μεταξύ των στρατοπέδων: ΗΠΑ ή Ρωσία; 

Πριν λίγες μέρες είχα την ευκαιρία να έχω μια συνέντευξη με τον ΓΓ του ΑΚΕΛ (δημοσιεύεται σήμερα. Διαβάστε την εδώ). Τον οποίο και ρώτησα, ποιες είναι οι ενστάσεις του ΑΚΕΛ στην Πρόταση Μενέντεζ. 

Ομολογουμένως ο Άντρος Κυπριανού είπε κάποια επιχειρήματα και έθεσε κάποια ερωτήματα, τα οποία δύσκολα απαντώνται. Όπως: Ποιο το αντάλλαγμα που θα λάβει η Κυπριακή Δημοκρατία να δεθεί στο άρμα των ΗΠΑ; Το εμπάργκο;

Και έχει δίκαιο. Όπως είπαμε πιο πάνω το θέμα του εμπάργκο είναι μια άνευ ουσίας. Δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία, πέραν της πολιτικής σημειολογίας. 

>>> Όλες οι ειδήσεις χρονολογημένες - επιλεγμένο περιεχόμενο <<< 

Είπε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ: «Το εμπάργκο δεν έπρεπε καν να μας είχε επιβληθεί. Εισέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούσαν όλα αυτά τα χρόνια να πουλούν εξοπλισμό στην Τουρκία, αλλά στο θύμα που είμαστε εμείς, έβαλαν εμπάργκο. Αστεία πράγματα. Δεν έπρεπε να υπάρχει και θα έπρεπε να καταργηθεί. Το ερώτημα είναι με πιο αντίτιμο θα δεχτούμε να καταργηθεί αυτό το εμπάργκο. Θα προσδεθούμε στο άρμα των Ηνωμένων Πολιτειών; Θα επιτρέψουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες την αντιπαράθεση που έχουν με την Ρωσία, να την μεταφέρουν στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι περί τούτου πρόκειται».

Παράλληλα ο Άντρος Κυπριανού προειδοποιεί ότι η Ρωσία θα αντιδράσει «και μάλιστα έντονα». 

Είναι λογικό. Δεν είναι; Προσέξετε ποια είναι η κατάσταση τώρα: Μια χώρα, η Κύπρος, δεν ανήκει ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στον Συνεταιρισμό αλλά ούτε και σε κάποιο συνασπισμό Ρωσικών συμφερόντων. Η ίδια, η Κύπρος, επιχειρηματολογεί ότι έχει καλές σχέσεις και με τις ΗΠΑ και με την Ρωσία. 

Αλλά, το κύριο ερώτημα παραμένει. Που ανήκουμε τελικά; Που ανήκει η Κύπρος; Στην Δύση ή στην Ανατολή; Διότι η «μέση» (οι Αδέσμευτοι) έχει καταργηθεί. Ήταν όντως μια εύκολη λύση το «ούτε απ’ εκεί ούτε απ’ εδώ αλλά πότε απ’ εκεί πότε απ’ εδώ». Ο «επιτήδειος ουδέτερος», ήταν στις πλείστες των περιπτώσεων ο προνομιούχος, ασχέτως αν ούτε και αυτός ο ρόλος «μας βγήκε» ως Κύπρος. Τουναντίον ίσως να πληρώνουμε το τίμημα από το 1974 για αυτό τον ρόλο που επιλέξαμε. 

Αλλά βρισκόμαστε στο 2019. Από το 2004 βρισκόμαστε στην ΕΕ. Και μάλλον έως το 2020 θα πρέπει να επιλέξουμε και κάτι άλλο: 

Θα βρεθούμε στο ΝΑΤΟ; Ή θα βρεθούμε απέναντι; Μαζί με τη Ρωσία; Η μέση λύση πλέον δεν υπάρχει. Και σε αυτό διαφωνούμε με τον ΓΓ του ΑΚΕΛ αλλά διαφωνούμε και με την Κυβέρνηση, η οποία ούτε και αυτή λαμβάνει ξεκάθαρες αποφάσεις ως προς τούτο. Η Κύπρος δεν μπορεί να συνεχίσει τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου». Δεν μπορεί να είναι μια με την Μόσχα και μια με την Ουάσιγκτον. Θα πρέπει να επιλέξει. 

>>> Αρθρογραφία Brief <<<

Αλλά ο Άντρος Κυπριανού έχει δίκαιο και στο εξής: «Με ποιο αντάλλαγμα;» 

Η Στήλη έχει τοποθετηθεί και επί τούτου: Όντως. Θα πρέπει το δίλημμα να μεταφερθεί και στην ίδια την  Ουάσιγκτον. Διότι και αυτή θα πρέπει να απαντήσει τι θα πράξει η ίδια για την Κύπρο. Δηλαδή, η Κύπρος θα επιλέξει το ΝΑΤΟ αλλά την ώρα της κρίσης (είδε πχ λύση στο Κυπριακό), η Ουάσιγκτον θα παίζει αυτή τον επιτήδειο ουδέτερο; 

Όλα αυτά θα πρέπει λίαν συντόμως να ξεκαθαριστούν. 

Και ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας έχει υποχρέωση να προωθήσει και να αναπτύξει αυτό τον διάλογο αλλά να ληφθούν και αποφάσεις: 

Είτε Ουάσιγκτον, είτε Μόσχα. Πρέπει να αποφασίσουμε.